Hay quienes dicen que las mujeres, cuando son amigas, son insoportables...

An Hata Dearg

Bean, ag tabhairt spléachadh i scáthán..

Ag aois 2 breathnaíonn sí ar an scáthán

Agus tchí sí banríon.

Ag 7, tchí sí í

féin i gcrot

Niamh Chinn

Óir, nó Deirdre

Ag14, tchí sí

bean óg ,

ach í

ramhar, le

goiríní, agus

bíonn náire

uirthi .

“Uafásach!”

ar sí..

Ag 20 , tchí sí bean atá ró-rámhar, ró-

thanaí, ró-bheag, ró-ard,

gruaig ró-chatach, nó ró-

dhíreach. Ach..téann sí

amach ar scor ar bith.

Ag 30 , fós tá sí ró-

rámhar, ró-thanaí, ró-

bheag, ró-ard, gruaig

ró-chatach, nó ró-

dhíreach.

Ach..dar léi níl an t-am

aici é seo ar fad a

shocrú, agus téann sí

amach ar scor ar bith.

Ag 40, fós tá sí ró-rámhar, ró-thanaí, ró-bheag, ró-ard, gruaig ró-chatach, nó ró-dhíreach.

Ach dar léi “Hey, tá mé beo! Ó bhuel!”agus téann sí amach ar scor ar bith.

Ag 50, tchí sí a scáth sa scáthan agus dar léi “sa

deireadh… seo mise”. Téann sí

amach agus deir sí “Mise abú!”.

Ag 60, breathnaíonn sí

uirthi féin agus

smaoiníonn sí ar na mná uilig gur beag

orthu amharc sa

scáthán

Téann sí amach

agus scaoileann sí amach é!

Ag 70, tuigeann

sí a luach féin

agus a lúcháir, a

mbuanna agus a

laigí. Téann sí

amach agus

baineann sí

iomlán suilt as an

tsaol.

Ag 80…ní bhreathnaíonn sí ar aon scáthán.

Cuireann sí uirthi a háta

dearg agus away léi ag baint

spóirt as an tsaol

Cuirimis uilig na hataí dearga orainn níos

luaithe sa tsaol!

Bíodh an croí níos tábhachtaí ná an crot.

Bainimis sult as gach lá agus gach duine a

chasann orainn.Raltn N Leann iné á í á