Sabes?… Estiven pensando todo este tempo que é o que máis ou menos facemos

ao longo da nosa vida.

Empezamos ben pequeniños a nosaeducación para ser xente de ben.

Continuamos unha parte moiimportante da nosa infancia

neses mesteres.

e ao final conseguimos un preciado título.

Ese papel que nos poñerá “no lugar que merecemos”.

Pouco despois, empezamos a engrosar as temidas listas do

desemprego.

Ata que definitivamenteun día encontramos un “bo

traballo”...

tras duras situacións que soportamosao longo do período de probas.

Empezamos unha bonita carreira profesionalrecargada de actividade e de traballo.

Moito, moito traballo,

...ata que caemos exhaustos.

¡Ahhh...! Pero somos grandes

profesionais e con grande

éxito no mercado.

O tempo empezaa pasar

e buscamos novosobxectivos.

Encontramos oamor da nosa

vida,

e prometemosamor eterno.

Chega o consabid

o embarazo

, froito da paixón

e...

a cegoña visitao noso niño

de amor.

Manda truco, outra noiteque non pego ollo!

Seguimos escalandopostos na vida

intentando gañarlletempo ao tempo.

Somos a estrelaonde imos

e posuímos ocorno da

abundancia.

Pero… necesitamos aínda máis horas

...para ser un verdadeiro triunfador.

Pero un día dinche que prescinden de ti! Nese momento

creste volver tolo.

Sénteste abatido,

decepcionado e desprezado.

e decátasteque perdiches

a comunicación.

Vólveste conscientede que estiveches

pechado a todo.

E intentas agorasuxeitar o tempo

para que non pase,pero váiseche das

mans.

Dáste de conta que viviches nunha cortina

de fume seguindo unhaestúpida cenoria.

Convérteste nunha pantasma quedeambula,

intentando sortearos golpes que che

empeza a dar avida.

Só che queda ver pasar o tempo

ao teu arredor,

ata que chechegue a hora.

Despois desta análise veume unha idea á cabeza para levala á práctica na

miña vida.

Vou tomarmeas cousas máis en

broma.

Vou intentarabrir o meu corazón

ao amor.

Escoitarei máisa xente do meu

redor.

Aproveitarei calquera momento

para tomar algo cos amigos.

Por suposto, viaxarei.

No sei se no karaoke, pero cantarei máis.

Irei ao mar conmáis frecuencia. Fomentarei a

miña faceta de anfitrión.

Xuntareime á

calor dos bos amigos.

Quizais un pouquiño de máis amor.

Alegrareime moitomáis das noticias

dos amigos.Buscarei metas

conxuntas.

Non sei, creo que non me fará dano algo de deporte.

Ben, pode que pareza orgullo pero

son moi cariñoso.

Cooperarei para limpar o mundo

de impresentables.

Outras copiñas

non farán dano. Hip!

O que de verdadequero é que non mesaquen tarxeta roxa cando

chegue a miña hora.

Non sei se pagará a pena ou non, o único que sei, é que as persoas que amo terano

pasado ben na miña compaña e que ao final do camiño saberei que gocei e que tal vez

deixei algunha pegada nalgún corazón, que é ao fin e ao cabo o que conta.

Non che parece?

@dolFofo.