De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa...

12
Christoph König / director REAL FILHARMONÍA DE GALICIA 25 ANIVERSARIO xoves 30 | 10 | 2014 21.00 h TEMPORADA 2014/2015 CONVERS@NDO Christoph König director Sala Mozart / 20.15 h De Brandemburgo a Viena

Transcript of De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa...

Page 1: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).

Christoph König / director

REAL FILHARMONÍA DE GALICIA

25 ANIVERSARIO

xoves 30 | 10 | 2014 21.00 h

TEMPORADA 2014/2015

CONVERS@NDOChristoph König director

Sala Mozart / 20.15 h

De Brandemburgo a Viena

Page 2: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).
Page 3: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).

Duración aproximada do concerto: 1 hora e 35 minutosPregámoslle ao público que non faga fotografías e que desconecte os teléfonos móbiles, reloxos, etc.

I

JOHANN SEBASTIAN BACH (1685-1750)

Concerto de Brandemburgo núm. 3 en Sol maior, BWV 1048 (1721)AllegroAdagioAllegro

Christoph König / clave

ARNOLD SCHOENBERG (1874-1951)

Sinfonía de cámara núm. 2 en mi bemol menor, op. 38 (1940)AdagioCon fuoco

II

BENET CASABLANCAS (1956)

Obertura festiva (2013)

FRANZ JOSEPH HAYDN (1732-1809)

Sinfonía núm. 99 en Mi bemol maior, Hob. I:99 (1793)Adagio - Vivace assaiAdagioMenuet: AllegrettoFinale: Vivace

Page 4: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).

REAL FILHARMONÍA DE GALICIAIniciou a súa actividade en 1996 no Auditorio de Galicia, en Santiago de Compostela, onde presenta a súa tem-porada estable de concertos. O seu primeiro director titular foi Helmuth Rilling (1996-2000), a quen sucedeu Antoni Ros Marbà (2000-2012). Dende 2013, Paul Daniel é o seu director titular e artístico. O compostelán Maximino Zumalave, vinculado á orquestra dende o seu nacemento, é director asociado, e Christoph König o principal director convidado. Ademais da temporada de concertos en Santiago mantén unha activa presenza no resto de cidades galegas e realizou varias xiras interna-cionais por Austria, Alemaña, Francia, Brasil, Arxentina e, especialmente, Portugal. Paralelamente, potencia a súa actividade en Santiago cun ciclo de cámara e cos concertos didácticos que dende 1996 organiza co Auditorio de Galicia e polos que pasan máis de 7.000 escolares galegos cada ano. En 2009 presentou dous traballos discográficos inéditos dedicados a Manuel de Falla e Frederic Mompou e, en 2012, un novo disco dedicado a Ravel. Estreitamente vinculada á RFG está a Escola de Altos Estudos Musicais que imparte o Curso Avanzado de Especialización Orques-tral, cos músicos da orquestra como profesores. Forma parte da Asociación Española de Orquestas Sinfónicas.

Inició su actividad en 1996 en el Audito-rio de Galicia, en Santiago de Composte-la, donde presenta su temporada estable de conciertos. Su primero director titu-lar fue Helmuth Rilling (1996-2000), a quien sucedió Antoni Ros Marbà (2000-2012). Desde 2013, Paul Daniel es su di-rector titular y artístico. El composte-lano Maximino Zumalave, vinculado a la orquesta desde su nacimiento, es director asociado, y Christoph König el principal director invitado. Además de la temporada de conciertos en Santiago mantiene una activa presencia en el res-to de ciudades gallegas y realizó varias giras internacionales por Austria, Ale-mania, Francia, Brasil, Argentina y, es-pecialmente, Portugal. Paralelamente, potencia su actividad en Santiago con un ciclo de cámara y con los conciertos didácticos que desde 1996 organiza con el Auditorio de Galicia y por los que pa-san más de 7000 escolares gallegos cada año. En 2009 presentó dos trabajos dis-cográficos inéditos dedicados a Manuel de Falla y Frederic Mompou y, en 2012, un nuevo disco dedicado a Ravel. Es-trechamente vinculada a la RFG está la Escuela de Altos Estudios Musicales que imparte el Curso Avanzado de Especiali-zación Orquestal, con los músicos de la orquesta como profesores. Forma parte de la Asociación Española de Orquestas Sinfónicas.

Page 5: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).

> VIOLÍNS I JAMES DAHLGREN (concertino) ADRIANA WINKLER (axuda de concertino) ANCA SMEU *** MICHAL RYCZEL CLAUDIO GURIDI DANIEL KORDUBAYLO ANNA ALEXANDROVA ILDIKÓ OLTAI ILYA FISHER VICTORIA JUROV

> VIOLÍNS II GRIGORI NEDOBORA * NIKOLAY VELIKOV ** HELENA SENGELOW ELINE VIKSNE SAMIRA AJKIC IRINA GRUIA ENRIQUE ROCA KIYOKO OHASHI ISABEL LÓPEZ ***

> VIOLAS TILMANN KIRCHER * NATALIA MADISON ** IONELA CIOBOTARU ANNE SCHLOSSMACHER OXANA BAKULINA TIMUR SADYKOV SANTOS MORALEDA *** ANA LÓPEZ ***

> VIOLONCELLOS PLAMEN VELEV * BARBARA SWITALSKA **

MILLÁN ABELEDO CARLOS GARCÍA THOMAS PIEL MILAGROS GARCÍA ***

> CONTRABAIXOS CARLOS MÉNDEZ * ALFONSO MORÁN ** ORIOL XICART JOSÉ LUIS GARCÍA ***

> FRAUTAS LAURENT BLAITEAU * LUIS SOTO ** VIRGINIA SUÁREZ ***

> ÓBOES CHRISTINA DOMINIK * ESTHER VIÚDEZ **

> CLARINETES BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** CARLOS GAY ***

> FAGOTES JUAN CARLOS OTERO * MANUEL VEIGA **

> TROMPAS JORDI ORTEGA * ALFREDO VARELA * XAVIER RAMÓN **

> TROMPETAS RAMÓN LLÁTSER * DIEGO ARAGÓN (R)

> TIMBAL / PERCUSIÓN JOSÉ VICENTE FAUS *

REAL FILHARMONÍA DE GALICIA

* principal

** coprincipal

*** EAEM (Curso Avanzado de Especialización Orquestral)

(R) reforzo

facebook.com/realfilharmoniadegalicia

Page 6: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).
Page 7: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).

Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci-biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín). Dende 2013 é o principal director invitado da Real Filharmonía de Galicia, director titular da Orquestra Sin-fónica do Porto-Casa da Música e direc-tor musical da Orquestra de Solistas Eu-ropeos de Luxemburgo. Moi solicitado como director invitado en toda Europa e América, o seu debut nos Estados Unidos coa Sinfónica de Nova Jersey desem-bocou en novos compromisos coas or-questras de Indianápolis, Colorado e Houston. Tamén debutou coas orques-tras de Pittsburg, Radio Danesa, Orques-tra de París e a Filharmónica dos Países Baixos. Os seus compromisos inclúen a Royal Philarmonic de Londres, as filhar-mónicas de Dresde, Stuttgart e Bonn, así como as orquestras da BBC de Escocia e de Gales. A súa reputación como direc-tor de ópera aumentou rapidamente tras dirixir en 2003 en Zúric O rapto no Serrallo de Jonathan Miller. As súas gra-vacións inclúen obras de Schoenberg, Prokofiev, Saariaho e Sibelius coa Or-questra Nacional do Porto, Melcer coa Sinfónica Escocesa da BBC, sinfonías de Beethoven coa Sinfónica de Malmö e Prokofiev e Mozart coa Orquestra de Solistas Europeos de Luxemburgo. En 2009 a BBC Music Magazine dedicoulle a portada á súa gravación do Concerto para piano núm. 1 de Brahms á fronte da Sinfónica Escocesa de la BBC.

Estudió dirección orquestal, piano y canto en su ciudad natal, Dresde. Recibió el pre-mio de la Fundación Herbert von Karajan (Berlín). Desde 2013 es el Principal Director Invitado de la Real Filharmonía de Galicia y director titular de la Orquesta Sinfónica do Porto-Casa da Música y director musi-cal de la Orquesta de Solistas Europeos de Luxemburgo. Está muy solicitado como director invitado en toda Europa y Amé-rica y su debut en Estados Unidos con la Sinfónica de Nueva Jersey desembocó en nuevos compromisos con las orquestas de Indianápolis, Colorado, Houston. También debutó con las orquestas de Pittsburg, Ra-dio Danesa, Orquesta de París y la Filarmó-nica de los Países Bajos. Sus compromisos también incluyen la Royal Philarmonic de Londres, las orquestas filarmónicas de Dresde, Stuttgart y Bonn, así como las orquestas de la BBC de Escocia y la BBC de Gales. Su reputación como director de ópera creció rápidamente tras dirigir en 2003 en Zúrich El rapto en el Serrallo con la dirección escénica de Jonathan Miller. Sus grabaciones incluyen obras de Schoen-berg, Prokofiev, Saariaho y Sibelius con la Orquesta Nacional do Porto, Melcer con la Sinfónica Escocesa de la BBC, sinfonías de Beethoven con la Sinfónica de Malmö y Prokofiev y Mozart con la Orquesta de So-listas Europeos de Luxemburgo. La BBC Music Magazine le dedicó en 2009 la por-tada a su grabación del Concierto para piano núm. 1 de Brahms al frente de la Sinfónica Escocesa de la BBC.

CHRISTOPH KÖNIG DIRECTOR

Page 8: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).

Os seis Concertos de Branderburgo foron publicados en 1721, sendo Johann Se-bastian Bach mestre de capela e direc-tor de música na Corte de Cöthen, onde escribiu música para clave (o primeiro libro do Clave ben temperado) e música instrumental con trazos vivaldianos, especialmente no estilo de concerto italiano. Estes concertos están dedica-dos a Christian Ludwig, margrave de Branderburgo, que comentou a Bach que lle gustaría engadir a súa música á súa colección musical. En 1721, reci-biu unha copia titulada Concertos para varios instrumentos. O Concerto de Bran-demburgo núm. 3, en tres movementos (rápido-lento-rápido), está escrito para tres violíns, tres violas e tres violon-cellos con partes independentes para todos eles, creando unha estrutura de gran riqueza. Sen movemento lento como tal, Bach escribe dous acordes de cadencia que suxiren unha improvisa-ción do primeiro violín ou, mesmo, do clave. Os movementos rápidos son pro-fusos en seccións imitativas e vivifica-dos por unha forza permanente. Bach compuxo o segundo Allegro de modo pouco habitual nel, case ao xeito dun moto perpetuo, e presenta unha forma binaria de danza barroca.Benet Casablancas é compositor, mu-sicólogo, autor de estudos como Ha-ydn o progresivo e director de cursos de especialización como A modernidade de Haydn. A súa música, enraizada na tradición modernista, destaca pola súa gran personalidade, complexidade estrutural e extraordinaria riqueza en detalles de textura. A crítica destaca a súa inquietude por harmonizar rigor construtivo e forza expresiva, lirismo,

Los seis Conciertos de Brandenburgo fue-ron publicados en 1721, siendo Johann Sebastian Bach maestro de capilla y di-rector de música en la Corte de Cöthen, donde escribió música para clave (el primer libro de El clave bien temperado) y música instrumental con rasgos vi-valdianos, especialmente en el estilo de concierto italiano. Estos conciertos es-tán dedicados a Christian Ludwig, mar-grave de Brandemburgo, que comentó a Bach que le gustaría añadir su música a su colección musical. En 1721, recibió una copia titulada Conciertos para varios instrumentos. El Concierto de Branden-burgo núm. 3, en tres movimientos (rápi-do-lento-rápido), está escrito para tres violines, tres violas y tres violonchelos con partes independientes para todos ellos, creando una estructura de gran riqueza. Sin movimiento lento como tal, Bach escribe dos acordes de caden-cia que sugieren una improvisación del primer violín o, incluso, del clave. Los movimientos rápidos son profusos en secciones imitativas y vivificados por una fuerza permanente. Bach compuso el segundo Allegro de modo poco habi-tual en él, casi a la manera de un moto perpetuo, y presenta una forma binaria de danza barroca.Benet Casablancas es compositor, mu-sicólogo, autor de estudios como Haydn el progresivo y director de cursos de es-pecialización como La modernidad de Haydn. Su música, enraizada en la tra-dición modernista, destaca por su gran personalidad, complejidad estructural y extraordinaria riqueza en detalles de textura. La crítica destaca su inquie-tud por armonizar rigor constructivo y fuerza expresiva, lirismo, dramatismo

Page 9: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).

dramatismo e rexistros orixinais. Dedi-cada á Orquestra de Cámara de Múnic, a Abertura festiva explora a riqueza de planos sonoros do ente orquestral e a claridade e conivencia minuciosa do xogo camerístico. A obra, homenaxe a Xavier Montsalvatge, consta de tres partes sen solución de continuidade –Danza, Canción e Celebración– nas que vivacidade rítmica e virtuosismo, así como os acentos lúdicos das seccións extremas, contrastan co lirismo e o ca-rácter contemplativo da parte central. As constantes intervencións dos so-listas, próximos ao estilo concertante, evocan algunhas páxinas de Montsal-vatge como a Canción de berce para dur-mir a un negro ou O gato con botas.Arnold Schoenberg empezou a com-poñer a Sinfonía de cámara núm. 2 en mi bemol menor, op. 38 uns días despois de rematar a Sinfonía de cámara núm. 1, op. 9, a principios de agosto de 1906; pero non foi ata 1939 cando decidiu rema-tala, o que lle formula serias dúbidas pois a súa linguaxe compositiva avan-zara significativamente. Finalmente, rematouna co espírito tonal no que fora concibida e evocando, en certo modo, ás orixes. Composta en dous tempos iníciase cun tema elocuente e fluído nun ambiente triste e nos-tálxico, un desenvolvemento rico en elementos melódicos e unha orques-tración matizada que causa unha co-loración tímbrica efectiva. O discurso lento, relaxado e sensual mantén certo aire elexíaco. O segundo movemento, Con fuoco, é máis resolto, unha especie de scherzo vivaz e atrevido inicialmen-te que regresa á penumbra para recor-darnos constantemente o primeiro

y registros originales. Dedicada a la Or-questa de Cámara de Munich, la Ober-tura festiva explora la riqueza de planos sonoros del ente orquestal y la claridad y connivencia minuciosa del juego ca-merístico. La obra, homenaje a Xavier Montsalvatge, consta de tres partes sin solución de continuidad –Danza, Can-ción y Celebración– en las que vivaci-dad rítmica y virtuosismo, así como los acentos lúdicos de las secciones extre-mas, contrastan con el lirismo y el ca-rácter contemplativo de la parte central. Las constantes intervenciones de los solistas, cercanos al estilo concertante, evocan algunas páginas de Montsalvat-ge como la Canción de cuna para dormir a un negrito o El gato con botas.Arnold Schoenberg empezó a compo-ner la Sinfonía de cámara núm. 2 en mi bemol menor, op. 38 unos días después de terminar la Sinfonía de cámara núm. 1, op. 9, a principios de agosto de 1906; pero no fue hasta 1939 cuando decidió termi-narla, lo que le plantea serias dudas pues su lenguaje compositivo había avanza-do significativamente. Finalmente, la remató con el espíritu tonal en el que ha-bía sido concebida y evocando, en cierto modo, a los orígenes. Compuesta en dos tiempos se inicia con una tema elocuen-te y fluido en un ambiente triste y nos-tálgico, un desarrollo rico en elementos melódicos y una orquestación matizada que causa una coloración tímbrica efec-tiva. El discurso lento, relajado y sensual mantiene un cierto aire elegíaco. El se-gundo movimiento, Con fuoco, es más resuelto, una especie de scherzo vivaz y atrevido inicialmente que regresa a la penumbra para recordarnos constante-mente el primer movimiento. La trompa

Page 10: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).

vuelve a presentar el tema inicial y el discurso lleva a la coda final sentimen-tal y oscura con gran fuerza dramática y expresionista.La Sinfonía núm. 99 en Mi bemol mayor es la primera de las seis sinfonías que Joseph Haydn escribió en su segundo viaje a Londres y terminó en 1793. A pesar de no ser de las más interpretadas de sus Sinfonías Londres es una de sus obras de orquestación más original, que incluye por primera vez clarinetes cuyo especial timbre combinado con la clave de Mi bemol recuerdan ciertos pasajes de La flauta mágica de Mozart. La parti-tura, que comienza con una de las lentas introducciones del autor, es una suce-sión de alegría, dramatismo, comicidad y ternura cuyo centro emocional es el Adagio que aunque se inicia de modo convencional contiene sorprendentes giros armónicos. El tema principal de este movimiento es presentado por las cuerdas y repetido en eco por flautas y oboes; además Haydn hace intervenir a las trompetas, algo inaudito en los tiem-pos lentos de las sinfonías del Clasicis-mo. Todo parece indicar que este me-lancólico Adagio surge como respuesta del compositor a la muerte de su gran amiga Marianne von Genzinger. Un final de ritmo vivace, combinación de rondó, forma sonata y magistral estudio contrapuntístico, es una demostración de dominio total de timbre y sonoridad.

movemento. A trompa volve presentar o tema inicial e o discurso leva á coda final sentimental e escura con gran forza dramática e expresionista.A Sinfonía núm. 99 en Mi bemol maior é a primeira das seis sinfonías que Joseph Haydn escribiu na súa segunda viaxe a Londres e rematou en 1793. A pesar de non ser das máis interpretadas das súas Sinfonías Londres é unha das súas obras de orquestración máis orixinal, que inclúe por primeira vez clarinetes cuxo especial timbre combinado coa clave de Mi bemol recordan certas pa-saxes da Frauta máxica de Mozart. A partitura, que comeza cunha das lentas introducións do autor, é unha sucesión de alegría, dramatismo, comicidade e tenrura cuxo centro emocional é o Adagio que aínda que se inicia de modo convencional contén sorprendentes xi-ros harmónicos. O tema principal deste movemento é presentado polas cordas e repetido en eco por frautas e óboes; ademais Haydn fai intervir ás trompe-tas, algo inaudito nos tempos lentos das sinfonías do Clasicismo. Todo parece indicar que este melancólico Adagio xorde como resposta do compositor á morte da súa grande amiga Marianne von Genzinger. Un final de ritmo viva-ce, combinación de rondó, forma sona-ta e maxistral estudo contrapuntístico, é unha demostración de dominio total de timbre e sonoridade.

Page 11: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).
Page 12: De Brandemburgo a Viena - rfgalicia.org · Estudou dirección orquestral, piano e canto na súa cidade natal, Dresde, e reci - biu o premio da Fundación Herbert von Karajan (Berlín).

AUDITORIO DE GALICIA Avda. do Burgo das Nacións, s/n15705 Santiago de Compostela

DESPACHO DE BILLETESTel.: +34 981 571 026 573 979

OFICINATel.: +34 981 574 153 552 290Fax: +34 981 574 250

www.compostelacapitalcultural.orgwww.auditoriodegalicia.orgwww.rfgalicia.org

14

20

REAL FILHARMONÍA DE GALICIAPAUL DANIEL / director21.00 h. Auditorio de Galicia

ORQUESTRA SINFÓNICA DE GALICIADIMA SLOBODENIUK / directorPEKKA KUUSISTO / violín21.00 h. Auditorio de Galicia

Obras de Grieg, Fagerlund, Sibelius

25 ANIVERSARIO

PRÓXIMOS CONCERTOS

OUTUBRO 2014

Cineuropa

7

NOVEMBRO 2014

REAL FILHARMONÍA DE GALICIAPAUL DANIEL / directorTEDI PAPAVRAMI / violín21.00 h. Auditorio de Galicia

Obras de Buide, Tippett, Sibelius

20.15 H CONVERS@NDO CON FERNANDO BUIDE

música e cine / Charles Chaplin The Gold Rush (A quimera d´ouro)

20.15 H CONVERS@NDO CON JOSÉ LUIS LOSA