De Delictis Militum Hostilium et in Milites Hostiles ... · nur clie Staatc1z nicht die Person dcr...
Transcript of De Delictis Militum Hostilium et in Milites Hostiles ... · nur clie Staatc1z nicht die Person dcr...
-
DE
DELICTIS .MILITUM HOSTILIUM ET
IN MILI1,ES HOSTILES
DISS,ERTATIO '
QUAM
_ ILLUSTRIS .ICTORUl\i ORDINIS AUCTOPLIT.A.TE
PRO '
Sf.!~1MIS IN UTROQUE JURE OBTINJ!.NDIS
I-IOiVOlilB US
DIE XVIII. MENSIS MARTH l\IDCCCXI. H. L. Q. C.
D E F E N D E T
-FR IDERICU S -G 0 TT IIELF SC II I\I IDT VITf.BEhGA • SAXO
I URIS UTRI USQ UE CANDIDATUS.
---~-----------~---VITEBEH.GAE
EX OF' FI CI ;-J A TYPOGRAPHIC A I' RIDE r. IC I L1Ul A :>It; EL IS SEIBT,
http:AUCTOPLIT.A.TE
-
•,
" ~
'... 'I, •
,~ .. \ f
-
Ex~rcuerunt his nostris tP.mporibus ingenia virorum do..; cti.ssimorum quae
-
-~ 4 ~-
in iis explicandis sic versabor 7 ut primum mra, quae
inter hostiles milites et territorii ab his occupati cives
salva manent, commemorem,
-
Cap. I.
Num ·iura zn be/lo salva maneant?
§. I.
Ad quaestionem: num delicta ab hoste et contra hostem in civitate occupata committi queant, ut .rile responderi
pos~it, prae ceteris
-
-e-::i:::- 6
cipiis e:im decidere, et deci.sionPm urgente necessit~tc pro· pria vi possit exserp1i: ita et Iiberis civitatibus 1), quae
invicem iuribus singnlorum extra civitatr:m viventium gau
-
-~ 7. ~~0o--
non possint, v1 subsidiaria exsequendi illimitate conce-
d.itur 4).
Haec iurium violenta persequutio , bellum dicitur.
Praeterea autem, quum bellum singularem quan-_ Jam iurium inter belligerantes producat rationem, ,haud·
• I
ineptam puto, quam vulgo 5) exhibent belli notionem: esse statmn per vim certantium; formal em qua.m forsan liceret appellare definitionem.
De eo iam constat, belli riaturam cerni in vi, qua civitas libera, liberam civitatem 6) ad suam voluntatem
convertere studeat. Dictis non obstat, ·bellum, quum a
duello · derivetur, pug1\am quoque singulorum comprehen
4) l\I o s er Europ:· Pvlkerrecht. cap. is. §. 6.
Pu fend o r f ii ius natura'e et gen tium lib. 8· cap. 6.' §. i.
de \Volff ius gentium cap. 5. §.57Q..
de Vattel 1. c. lib. 3. cl;ap. 1. §. 3. \
Est hocce ius civitaribus largiendum, quia aliter officii3 sum~is crga se ipsas satisfacere non possent. Est e!1im civitati uti singulia, in se officium se conservandi c;t excolendi. de Vattcl I. c. I. 1. chap. !2. §. 11+.
5) de Vattel lib. 2. chap. I. §. l. . von Mar'tens Europ. rulkerrecht. Buclz 8· IIptst. 3. §, .258. H 11 g. Grotius cl, i. belli et pads lib. 1. c. 2. ~· !!. n. 1.
6) Si ciYitas superior aciem adversus cidtatem subiect:un struit, pugna non belli , sed e:xecutionis iudici;1Jis n1lghris imluit natn• ram.
\
I
-
dcre. Nam belli nomen nostra aetate di,;sidi.Q , · quod in· ter adversas civitates · exoritur, vel unice propernodum tri·
bui 7) nemo negaverit. De11i11ae noa 0biicias, in hello
non vim soluramodo respici, sed et ingenii acumen, quum
fallaciae quoque sint permissae 8); nam sine v1 externa
solae astutiae belli non reddunt notionem.
§. 5. Finis autem belli si hie est, civitatem hostil~m ad
id adigere, ut agnoscat sententiam contra se latam et,
quod exigitur, praestet, restituat 1 omittat 9): sequitur ex; belli ,
, .
7) Ziegler de iurib. maiestatis lib. 1 cap. 33. §. 14. de\\ olff
l. c-, cap. 6. §. 607.
8) de W o If f l. 1. cap. 7. ~. 857· Nommllis dolo nti in hostem permissum videtur, qnnm conclicta bella a1iqnod ins tar contra.
ctus talis ha bean t: ten ta quid i pse valeas, ego itideru onmia ex
p.eriar, . Fi des tam en data sancte sen-anda est, rp1ia pacto ex
1iresso inito, praesnmtivmn illw1 pactum cessat.
Pufendorf l. c. lib. 3._ cap. 6. §. 6. et 7.
9) Vulgo tres statnunt iustas belli causa.'l, d~fensionem, fecnperationcm rerum et punitioncm, quibus Grotius addenclam pµtat
pcrsccntionem eins, qnod nobis debetur.
Grotius 1. 1. Jib.!:!. cap. i. §. 2. n. 2.. De Vat t e 1 habet de fine billi: N·ous pou~·ons done marqner
distinctement cette triple fin de la Guerre legitime: 1) Nous
-
bellinaturagenuina, nullam vim bellantium illicitam dici pos
se atque iniustam, quae ad Iinem illum 10) vel celeriu,s ducit
vel tutius II). Est itaque Lelli fos, defensionis iure ni
xum 12), infinitum per se atque illimitatumrJ), omuiaque me
dia hosti nociva, eatenus permissa sunt, quatenus belli fini
respondent 1 4). lam si bellum non inter principes geritur 15),
faire rendre ce, qui nous ~11pertient, ou ·ce qui nous est dl'1.
!:2) Pourvois a nolre furete pour la suite, en punissant. I'aggresaeui· ou l'offenseur. 3) Nons defendre, 'OU nous gareulir d'injure,
en repoussant une injuste violence.
l. c. lib. 3. chap. 3· §. 23.
10) Sed finis proxinms ct praesens periculnm erit respiciendnm.
Hoste pro praesenti snperato, ulterius progredi ex 1uetu' fut11ra
run1 laesionmn nun licebit. Nam homines a natura paci
-
sed ad gentes pertinet 16); omnibus civitati$ uni.us mem..; bris, adversus omni a alterius civitatis rnembra 17),. belli
iura erant concedenda 18), .
den anp·enommeuen Grz11ulsah, dafs der Krieg nur clie Staatc1z
nicht die Person dcr Souveraine entz.meye. Aliis auten1 bellmn'
inter principes u:edi;mte exercitn geri Yidetur. QGamqnam haec
E>ententia ex rebus gcstis magnopcre Llefonclatnr, ex civi atmn tamep
natura monc1e colltra licebit, ,_ch-itatcm non principis causa, secl
principcm ad gnbernal1Cfam civitatcm aclesse. Non incptc ita
fltle bcllum cum lite .per vim agitata comparari possit, in qua
principes caus11run1 patronornm, civit;1tes partimn personarn su
scipi~nt. · Illi litem partinm non.1ine gerunt; hae et certancli nia
Vriam et e:i.:pe~sas snppeditant. Forsan ct ex rnodo lcifJlH.mdi
divinari licerct, bell nm non inter principc• geri, sed inter gen•
tes, ainnt cnim .l~·ankreich Julzrt Krieg mit England.
de W o I ff cap. 6. ~· 721.
Propterea etiam ration es principum privatae, belli causas iustas
non praeberc statuunt.
cle Martens I. c. lib. 8. sect. 7. §. 30&.
16) Bello ex~rto oumium civinm res agitur, omnium enim non _solum interest ne imperinm iis invitis mntetur, sed omnes quo· que ad conservationcm cidtatis onmia confcrre teneutur.
cl e Va t t el l c. Jib. 1. chap. 2. §. 2 6. 17) Ne infantilms q11iclem excepti::; ct foeminis.
-
-~ 11 ~-
Ne1m~ tamen adversus 'onmes endem Omnia lice1rnnt. Bell11m enim duplicem Jrnbcre videtur fincm, cuius
proximum unurn, alterum 'remotum ·.m ass0
-
eia 23). Remotns denique finis~ seu is, ob quern hostes
vires hostiles superare student, satisfactionem respicit, in
riumque conservationem vel a
-
-~ 15 -3~-·--
§. 4~ Regulam, ius belli ita infinitum esse1 ut partim ad iura re..
paranda, partim ad vim repellendam hostilem, permissa sint
omnia; quae huic fini respondeant" ab humanitate gentium cultiormn videmus vario modo· mitigatam 29). Nam quid de 1Jello decernendum sit,. iam maiestatica· sibi unice vindicant
iura, ut vim hostilem non nisi iubente atque permittente
eo' adhihere liceat, penes quem summa in ci.vitate est po
testas 3°); quia singnlis beliorum iura si exercere liceret, ' bella uti ipsorum ius,. verisii:niliter forent infinita 31) •. Dein
de quoque· ii, quibus de belfo statuere permittebatur, op.·
time perspexerunt, beUum iusto-· crudelius reddi, si· omni·
bus in hostem ruere liceret 3z). Pcodiit inde- mos, belli · tantummodo- exercitu, ab eo penes quem ius de hello decernendi est,, 'ad certamen: provocato, gerendi 33), Quo
£9) Pu fen cl or f de fore naf. et gent. lib-. & cap.•6, §. 7.
50) cl e Va tt e I le droit de gens lib. 3, cap. ?z. §. 4. Moser Eu· rap. Volkerrccht cap. ig. ~· !20-. de ·Martens Europ. Folker•
rccht lib. 8· 6ect. 3· § . .259· et lib. 3• sect. 3· ~· 73•
31) de Vattel I. c.
32) de Vat t e 1 I. c. lib. 5· chap. 15. ~· .11.25. de Mart en & l. c. lib. 3. sect, 4. §. i:.66.
35) de Vattel I. I. lib. 3 chap. 8· §. 147. et chap. 15. §. M.6. Seel si auctor affert: ,, Les Troupcg seu1es font la Guerre, le
reste du peuplc c1emeure en npos. Et Ia necessite d'un ordre
-
---------------- ------------
(itt1t1em_ ex more cnltiores int0r gentes un:-lnimiterrccFpto, cxplicirnJa quoque foret, si adlmc invenireinr, formula antiqua, qua onrnes civitntis mPn1bra a coniunctione cnm
hof.te a1)6tinere, e11mrp1e hosti1iter tra(:tare, exorto Lella .
iubc ant ir ,34). PrneLerea eo
-
' .
-~ 15 ~-
varios quoque hostem impugnandi modos intcrdicendos
putavit 37).
§. 5· Si vera sunt, quae
-
tur quoque onmes illae regulae, quae spectal].t ad bello..-· rum rigorem mitigandum, diligentius in eas si inquiritur,
usu quodam atqnc observantia, qumn ut perpetuo servent gentel) liberae, non obstringuntur necessario 39),
§. 6.
uniquement en vertu des Loix essentielles a toute Snicete Po·
litique, et non par l'cffet, de quelque obiigation relative a l'En· ne1ui. Car des le moment, qn'une Nation prend les anues con•
tre nnc antre, .elle 11e declara enncmie des tous les incliddus, qui
composent celle · ci, et les autorise a la traiter connuc tellc, Quel .droit auroit • elle de se plaindre des hostilites, qne des par•
ticuliers conunettroient contre elle, sans ordre cle . Ieur Supe•.
t"ieur? La regle dont llOUS parlons se. raporte clone an Droit
Public general, plutot qu' au Droit des Gens proprement clit,
ou aux Principes des obligations reciproqnes des Natior.s.
59) von Jllarteu.r.Europ. Polkerrecl1t lib.!l..sect. '2 §.53. 59. Ilaudlu11gen, ;;:,u welchen ein Polk siclt eutweder gar 11frlit, o;Zer
dvch 11ur wwollkommen durcl1 die T7 orschriften de'r llleuscldich•
keit, des l'Fohlstandcs, der IIiiflichlieit 'Verbundcn hielt, zmd ·
die es dalzer ;;:,u u11l"cr11elnnerz oder :.u unterlassen das volllwmm
11e Recht; lzatte, gebeu nicht nur da1111, weull sie einmal, son-·
deni selb.rt we1m sie Jalzrlwuderte Zang gleicliformig und 11och
so oft zmternommen word~n, uie eincu Beweis, dafs dieses Polk .rich gcgen eiu anderes vollkommcn verpjlici1teu wolle, in Zuku11Jt seine IIandlungen auj f,.Zeiclu: fFeisc eim:,urichtm, wul
ki/im1m ilmz nie das Recht uclmieu, von seiner. bisherigeu IIand•
lungnveise, sobald es dies fur gut findet, ab;;:,uweichcn, olme ci•
1i-em andern davo1i Recheusc/iaft zu r,ebm. Cfr. §. 60 et 533.
-
§. 6. ' Quihus praemissis sequitur, ut militibus civitatein
defendentibus, pariter ac rnilitibus. emn occupantibus at
qde ceteris ci vibus, qui vim hostilem opponunt; quum limitation es iuris gentium positivi ius non tribuant quaesi;
tum, null um in genere ius sit inviolaI;ile; singulis tam en·
in casibus exigere liceat illorum ·cuique, ne rnaior ill eos
a
-
-~ 18 ~-
tur 4°), Leviori itaque vi, s1 vis opposita oppr.imi poterit, graviori vi uti non licebit. Imo' omnis vis erit plane
interdicemh, simulac vis opposita cessat, uti si hostis yuL
neratus amplius resistere nequit 41), • vel se dedit capti
vum 42). Ergo laeditur it{s militis civitatem occupantis, si
a mi lite, civitatem occupatam defendente, vis adlrnc adhibetur hosti,lis vi opposita iam cessante, vel si gravior ad
hibetur vis, quam quae ad infringendam vim oppositam camque repcllendam ex.lgitur 43 ).
I
· 40) de Yvolff ius gentinm cap. 7. §.791. I
VOil JIIarteus Europ. Folkerrecl1t lib. 8· sect. 4. ,§.
-
-~ 19 ~-
Tali in casu ius militis c1v1tatem occupantis etiam 0
a cive civitatis occupatae, ad arma puhlica auctoritate
hand vocato lae
-
membra utriusque civitatis pugnantis, in statu constitui
hostili ," civium omnium conditio, conditioni militum fit
quam simillima. Id tantummo
-
/
-~ 21 ~-
vel immediate. l :Immediat~ autern impugnare solummodo
licebat ipsam vim oppositam hostilem; seu immediate vim inferre hostilem, unice in emn permittebatur, qui vim op
. ponit hostilem." '}ImuLitaque concedendum erat, in civem
inermem 1 vim nullam opponentem, hostilem exercere vim,
cuius usus a vi opposita unice pendet, atque illi,,ita dicen
da erant quaecunque, quae hunc suscipiuntur in finem.
Ergo civium vim hostilem Irnud opponentium cor
pus si violatur, iuris inde prodire eorum foesionem, dubi, '
tari non potest 46). Sin autem hostilia in cives suscipiun
tur inermes 1 ut mediate hostills vis. opposita vel debilfte
tur vel tollatur t exoriri iurium laesionem, tune tantum
modo poterit dici' si sraviora in eos statuantur1 quam
quae exigit finis Lelli lau
-
Laeduntur in universmn civium inermium atque vim haud p_arantimn iura, si in corpus eorum saevit~r, ac si vim opposuissent hostilem; laeduntur praeterea civium
iura, si in destruendis ac auferendis ipsorum rebus, ad
vim hostilem mediate iufringendam, modus exce
-
tate rationis, qua ius puniendi niti volunt viri doctissimi,. ·
erunt respon
-
cogitat, deterreatur, - licet punire 49). Nititur itaque ius puni~nJi, sanctitatc iurium cuiusque, iure defensionis in ea
fundato, atque necessitate poenarum indei enata. Huius re
spectu est poena physicum malum, quo· iurium aliormn
turbator afficitur, ut a laesionibus foturis deterreatur 5°).
Crimen ipsum est laesio iurium hominibus innato• rum, delictum, laesio iurium acquisitorum 51); seu, quae
aliis placuit definitio, crimen est declaratio voluntatis ad
po\!nam provocantis 52).
§. 11.
Si hanc theoriam sequimur, quilibet, qui crimen perpetrat, malum animum prodit atque prohabilem in -aliis excitat opinionem, se in posterum quoque similia esse
commissurum crimenque repetiturum, qua quiden~ persua.
sione
49) 1'i tt a 1111. lltiiulbuch der Strafreclitswissc1ucltajt. 1. 1heil i. Buch. Eiufrilung §. 18-'C'.2 zmd £15. G ro lman Gr1111dsiitze
dcr Cri111iwzlrccl1ts1i;isse11s_rhajt. l, 1'/il, 1. Bell. 1. Abtheil. §. J.
3• 4• 6. U/lJ 9•
50) Tittmann. I. I. §. 51.
51) Titt1uann.. 1. I. §. :;;o.
5c) Grolman I. c. 1. Tlzl. 1, Bch. ~. Abtlzeilzmg. 1. Tile!,§. 16. Sunt cim verb;i: Verbrechen im Allgemeim:n isl- iede Ae11fse
ru11g eincr :::.ur Strtife reclitlfrh u11jfunler11dcll Stimnmn;;· des
IFillc1u.
-
sione ius puniendi fundatur 53). Haec autem persuasio
si satis est fundata, valebit c1110que ·sine respectu a trio, in qu~m et quo loco crimen sit commissnm. Non itar111e
quaerendum erit, num c.rimen commiserit subditns vel
extraneus Sf), num subditus vel ~xtri111eus crimine sit lae
sus =>5), et num crimen in hac vel illa :ci vitate sit .aut inchoatum aut peractum 56). Haec enim ·omnia, 11uum formam delicti tantummodo spectent, ius punien
-
1
q1rneritur SS). His enim legibns civitatcm normam sil:.i 5cripsisse, et modum poenarnm, quas ad deterritioncm cor
rigenclamc1ue malam mentem putet sufficientes
-
ceclendum; nam qnid ex politia statuend~m sit, non curo. Natura enim poenarum in eo cernitur, ut ·non i1ifligantur,
quia pecc~tum est, sed ne peccetur ~n po~terum. lam autem 6ubditis civitatis si iura status naturali6 1w:11mnquam
redeunt, hoc ad mo11!e~1tum ins-tail tis periculi tantummodo
fieri est dicenclum. Erit ~gitur subditis· in statu naturali
solummbdo defensionis ius in sensu strictiori, · neutiquam
auteni. ius puniendi 1' guum snperato periculo praesenti, a civitate opem petere Jiceat 59). Exoriri tamen poterit casus, quo superato primo pericul.o .in civitatis tutelam con
fogere non · Jicet; quo qui1Jem casu secundtlm theoriaiu
praeventionis, ius .puniendi etiam singulis sub'ditis erit concedendum.
In regula tamen ius .puniendi tantummodo civi,tati.
erit tribuendum atque in eius' exercitio ma poena infligenda, quam civitas puniens statuit, quia civitas poenam cone.
·stituens, eo ipso declaravit, se hanc poenam ad malam
mentem corrigendam put..1re sufficientem.
Poterit itaque tam a militibus utriusque exercitus in civitate occupata, 'ltt.am .a civibus illius ciYitatis invicem
crimen cqmmitti .au1ue delictum; delicti politiae tamen,
quum eius notio 'per iegem civilem demum exoriatur 6°)~ . '
(
59) p u fend b r f~ de inre natnrae. lib. !2. cap. 5. §. 7 et a. 60) ' Gr alma 11, Grn1ulsiil::.e d. Crhnfoalrecl1tsiDisscusclwft. 1. Thl.
1, Bch. Q ••tibtlil. 4· J{up. 2. 1'it. 1 • •1bu/m. §. 107.
-
-~ !28 ~-
nemo reus erit dicendus ,. nisi qui hac lege tenebatur; in
iis enim, qui tali lege non obstringtmtur ,. ex· facto contra eam suscepto, animus ad delinquendum proclivis non poterit colligi 61).
§. 13. Haec sunt t quae ex praeventionis tl1eoria .sequi vi
dentur. Alia plane secundum theoriam comminationis
statuenda erunt. Qua ~1ui
-
requirit, qui in civitate soJummo quod civitas per legem facto rninatur.
Crimen a
-
lam in territorio, scd etiam cxira terri torium illo1ilm civitatis; a peregrino nutem COlltra CiYem Ct vice versn, taU
tummodo intrni faH:s puuientis civitat.!s, et suh conclitione,
ut percg-rim1;; pro subcEto temporario possit haberi 6j).
Ncque ·crimcn autem ~Flerit, nei1ue· poena crit st~ituenda, Gi iura perP3rii-:i a civt>, vel civis iura .a peregrino, vel inrn
peregrini a peregrino extra civitatis inriuirentis territori
mn laeduutur. Jn ~o quoque .casu, si peregrinus laeserit
peregrinum in territor1o civitatis, in qua de hac laesionc
punienda quaestio exoritur1 crimen tantn.mmodo erit com
missum, si laesus subditis tempornriis est aanumerandus.
Cet~rum ,- quum ius puniendi lege puenali nitatur;
respiciendae ernnt in puniendo le_ges civitatis, in qua
commissum est crimen 66).
•§ •. 15,.
Quodsi haec Irnius thcoriae principia ad rem no
stram accommodamus, de ea ita disputandum est. Omnes,
iurium laesio1~es ta111 a militibus hostilibus, quam contra mi
lites hostiles, in civitatis: occnpatae territorio c.ornmi~sae, cri
mihis vel delicti non habent naturarn , atque puniri non
possunt. Nam secundu.m hanc theor_iam extra civitate~
~5)' st ii b el I. c. "' "'" et ,..,. y• lj'f l;:,:J• CG) F~ucrbach l. c. §. 40. Stub cl 1.1. §. 135 ct i4ot
-
rte-c crimerr a.Jest, nee ins conceditm· puniend!. UtriuJ
que notio oritur ex civitate eiusque legibus ·poenaliLus ...
Civitate autcm ab hoste oc;cupata, licehit qui
-
· Pariter milites quoque hostiles, civitatem occupan..
tes hostilem, legilrns civitatis occupatae non poten;nt cen
seri, •1tmm his legibus non obligentur. ,Is enim tantum
mo do peregrinus, civitatem si intrat alienam, subditus
temporar~us putatur, qui civitatis tutelam introitu suo im·
plorare, eiusque legibus se:.e submittere vi
-
supra dicta exulat, civitas .enim in. tutelam eos non ,re·
cipit 1 uti et ipsi eius .lebi.Lus non sese suhmittunt..
Si itac1ue mi.lites hostiles, civitaten1 'Occupantes ali~
enam, adversi exercitus mi1~tum laeserint mra_: · poterun.t
nee ex legib1is civitatis oc~upatac censeri, quurn l10c 'iurc
non teneantur, nee ex legilrns-occupantis civitati,; erunt cen
·sendi, quun1 huius Civitatis le3es scriptae hau
-
leviter attigi; omnibus admissis 1 qui bus· militum hostilinm
iura, vel iurn aliorum a rnilitibus hostilibus laeduntur, in
esse si non crimen ,, vulgo. tamen
-
COVERTITLE PAGECHAPTER I.CHAPTER II.CHAPTER III.