Marta Dacosta - Cinsa
-
Upload
susomoinhos -
Category
Documents
-
view
248 -
download
1
Transcript of Marta Dacosta - Cinsa
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 1/70
1
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 2/70
1
2ª edición, 2015
(1ª edición:
www.blogoteca.com/acuatica07
2009-2010)
© Desta edición: Instituto de Estudos Miñoranos
© Do texto: Marta Dacosta
© Das fotos: Alfredo López “Tokio” e Marta
Dacosta
© Do debuxo “Cronopio e tartaruga” (páx. 59):
Aldán López Dacosta
©Da capa: Miguel Anxo Mouriño
Instituto de Estudos Miñoranos (IEM)
Director: Carlos Méixome Quinteiro
Apartado 30
36380 Gondomarhttp://www.minhor.org
e-mail:[email protected]
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 3/70
2
No verán do ano 2004, escribín o último poema dun
conxunto de textos que logo formarían un libro que
titulei Cinza. O proxecto constaba de varias partes, co-
mo un percorrido que tiña o seu colofón nun conxunto
de textos que foran concibidos como unha especie de
álbum de poemas que, ás veces, tiñan unha anotación,
unha imaxe. Por iso os poemas tiñan a referencia da
data. Un álbum moi particular e persoal, aínda que, ao
tempo, forme parte do colectivo, do pobo, en tanto que
fala dos seus traballos, dos seus sufrimentos.
O libro agardou a ver a luz, mais a crise fanou ese pro-
xecto, e acabou sendo publicado no meu caderno dixital
entre abril de 2009 e febreiro de 2010, aínda que algúns
poemas xa foran publicados antes.
Esta edición dixital que tedes nas mans foi revisada para
esta publicación entre o 8 e o 24 de febreiro, datas dos
nacementos de Eduardo Pondal e Rosalía Castro.
A autora
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 4/70
3
Marta Dacosta
CINSA2ª edición 2015
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 5/70
4
Que é mais certa
a árbore que ardeu
ou a cinsa que ata esta memoria
CINSA
perfil que se esvaece
Mácula gris
que lembra o paso do lume
o corpo que ardeu
Cinsa
que de min queda
negra, como noite minguante
branca, como a luz do oeste
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 6/70
QUE DE MIN QUEDA
5
QUE DE MIN QUEDA
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 7/70
QUE DE MIN QUEDA
6
MEMORIA
memoria do corpo
memoria da pel
da auga
memoria do que queremos esquecer
seixo que se desfaiarea arrastrada
chuvia que non se para
auga que o leva todo
memoriamemoria do que non queda
do que borramos
profundamente
dolorosamente
para defendernos
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 8/70
QUE DE MIN QUEDA
7
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 9/70
QUE DE MIN QUEDA
8
PRENDE o lume
e este ramallo de silvas e toxos
arde voraz en xigantesca labarada,
cubrindo de cinsas este instante,
igual que se ascendese de súpeto
innúmeros chanzos,
lanzada violentamente ao abismo.
Todos os meus fantasmas,
eses demos particulares que dormen no faiado da mente,
espertan.
Agárranme dos pelos, arrástranme,abren a memoria cos coitelos dos seus dedos.
(sigo deitada cos ollos fechados,
parece que durmise)
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 10/70
QUE DE MIN QUEDA
9
De xeonllos convértome en nobelo,
cego os ollos e os oídos,
pregúntome como conseguín esquecer,
esculco se hai indicios de memoria
e négome,
négome a lembrar...
négome a lembrar
os rostros dos fantasmas que acompañan
todas as horas
cada lugar
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 11/70
QUE DE MIN QUEDA
10
MÍRAME ben,
se son de pedra, este vento é ferinte de máis,
multiplica nas horas o efecto dos séculos,
bota por terra a miña altura.
Mírame ben,
se son de pedra, esta chuvia incesante arrástrame os afectos,
varre no seu río a firmeza da alma.
Quizais non son de pedra,
se callar é de area a casa desta voz
e unha brisa ou un aire derruban os seus muros.
Maissegura estou da dor con que o vento e a chuvia
deste século novo desfán os alicerces,
levantan o teito, baten
nas ventás e nas portas.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 12/70
QUE DE MIN QUEDA
11
Pois si, somos de pedra,
mais non contra esta furia
inmensa e destrutiva.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 13/70
QUE DE MIN QUEDA
12
FERIDA en que habito,
sangue que me fai viva e lava
o proído da carne, a cerna purulenta
que se crava,
mentres a dor é todo
e hai consciencia.
Como explicar a noite,esa hora en que o soño non existe
e a alma enumera cada golpe,
abre as feridas, observa,
como nace a dor e se anestesia.
Dor da ferida en que habito,sangue e consciencia,
desexo
de que o tempo varra esta gangrena,
esta úlcera que medra cada día,
esta ferida que me vive.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 14/70
QUE DE MIN QUEDA
13
ABRES o caixón
e o pasado rebenta ante os teus ollos,
sae do seu peche de anos
e reabre a loucura e as feridas,
cunha risa boba de sorpresa,
de incredulidade.
Ás veces as lembranzas sonsobres sorpresa cheos de tenrura,
un toque na fronte que te derruba
sentada sobre o chan
para saborear unha paréntese impredicíbel.
Po e palabras,páxinas enteiras para redescubrir,
para lembrar
outras miles de cousas esquecidas,
perdidas,
para doerche a súa ausencia.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 15/70
QUE DE MIN QUEDA
14
CHANZOS
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 16/70
CHANZOS
15
O LANZADOR DE COITELOS.
(xaneiro de 2002)
I
Eu só estou aquí,colada a esta táboa que non me salva,
fechando os ollos ao que se aveciña.
El lanza os coitelos,
sen que eu saiba nunca
cara a onde dirixe a súa man.Nada me queda xa
só pegarme a esta diana
e agardar
sen saber moi ben en que confío.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 17/70
CHANZOS
16
II
Non quero estar diante da diana,
o lanzador de coitelos chisca os ollos,
proxéctome a un lado
espida e fría,
sen respirar nin tremer,
inmóbil.
E vexo o meu corpo alí,
na diana á que apunta.
Vexo o meu corpo branco,
xeo de carne e óso para a ferida.
Quero tremeragora que el vai lanzar
os seus coitelos.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 18/70
CHANZOS
17
(31 DE OUTUBRO DE 2003)
miramos cara a atrás, que o camiño é memoria,
e a memoria o antídoto
contra a perversidade
e non esqueceremos
que os seus corpos inchados eran carne maldita,
negocio coñecido e ocultado,
usura permitida sen rubores.
Que a esperanza bombeou o sangue dos seus corpose que os mantivo con vida
para ser devorados deste lado,
cadáveres varados para esta indiferenza,
man, ladrillo e obxecto deste odio.
Hoxe hai unha tregua de luz, tan necesariapara iluminar o camiño e que a memoria
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 19/70
CHANZOS
18
traia até o presente a súa esperanza,
o amor e a loita que perderon
nunha noite sen luz,
sen corazóns,
sen mans
para salvalos.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 20/70
CHANZOS
19
EQUILIBRISTA
(Vigo, xaneiro de 2004)
I
Rúa, escaparate, barra en que te deslizas,puta ou ximnasta en loita co equilibrio,
gata na noite sen unllas contra a morte,
pequena princesa sen cabaleiro ou contos.
Paras, camiñas, retrocedes, agardas,
impresionante e perfecta para quen non te ama,armada e indefensa no gume da sorpresa,
tan triste a túa alma como brillante o corpo.
Rúa, escaparate, barra por que camiñas
sen poder arredarte do abismo que te asexa,
a un suspiro do salto ou da caída,tan brillante e tan triste, tan pequena.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 21/70
CHANZOS
20
II
Non sei o nome da bailarina,
chámolle Ofelia,
porque o seu corpo aboia na tarde
e os seus ollos están sempre abertos
e perdidos.
Tan branca e tan fría,
co silencio gravado na lingua
e a indecisión prendida á alma.
Debería preguntarlle o nome,
peitear o seu cabelo,
lerlle un verso,agarrar a tristura en que se envolve.
Debería
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 22/70
CHANZOS
21
III
o medo apodérase de nós,
fainos retroceder,
inspíranos a renuncia
Manter o equilibrio
por non sentir a dor,
o golpe que me fende,
que parte esta carne usada e torpe.
Pánico a levantar o pé,
a perder o equilibrio,pánico e obsesión a un metro de altura,
sobre a ríxida barra que oscila ameazante.
Manter o equilibrio
é necesario neste tránsito,
en que o medo,esa obsesión odiada que non se borra,
teima en ancorarse ao meu espírito
para derrubarme
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 23/70
CHANZOS
22
DA AMA DAS PEROLAS
(17 de xaneiro de 2004)
Experta en baixar ao fondo,a un fondo ermo que nada ofrece,
illada e muda,
pelexo contra o bosque de algas que me atrapa
sen que un barqueiro agarde,
asexe o meu tirón desesperado desde o fondo,hale o meu corpo pesado e desamado.
Baixo e baixo ao fondo,
só para atopar este deserto cego,
esta soidade de ruídos xordos,este bosque escuro e enganoso,
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 24/70
CHANZOS
23
e non hai barqueiro nin remador
no outro extremo da corda,
no outro extremo da vida,
para devolverme á superficie.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 25/70
CHANZOS
24
ESCALEIRA sen chanzos,
talo de espiñas polo que descender ensanguentada
até o pozo que agarda.
aquel pozo de porta incandescente
que turra por nós
desde a memoria
Escaleira que un día descendín como un xogo
mentres o mundo se precipitaba,
mentres o silencio era de espanto
e sen sabelo, todo ficaba no fondo da consciencia.
Sigo baixando
tampouco hoxe hai chanzos que me leven,
só unha rampla,
unha velocidade fría que me empurrae agora si,
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 26/70
CHANZOS
25
a consciencia do medo.
porque esa escaleira é a resposta.
Primeiro o medo,
o pánico sangrando no tiro que se torce,
os chanzos mínimos abertos como bocas,
e a precipitación acumulada
sobre os pés que non acougan.
O medo é primeiro,
mais os pés obedecen
e soben con cautela,
con tino,
con descaro.
Unha contradición colgada da varanda,
a decisión que sobe e baixa,
aparentemente indiferente,
e tapa os ollos do medo.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 27/70
CHANZOS
26
TI SABES dos meus medos,
do pánico que habita as horas que compoño
e da dor que me varre en cada movemento.
Da escaleira que foi metáfora da morte,
ou ascenso ao abismo
que teima en destruírme.
Ti sabes dos meus medose da dor do equilibrio,
do sangue nas palabras
e a ferida suicida
con que incendio a loucura
das pontes derrubadas.Por iso cada tarde cando o sol me destrúe
as túas mans son táboas no río do delirio
e átasme a elas mentres sostés con forza
o fío que nos une por enriba do medo.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 28/70
CHANZOS
27
MAPA DE TARDES
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 29/70
MAPA DE TARDES
28
(SETEMBRO)
Busco o tesouro do pirata
no meu mapa de tardes
El marcou este lugar exacto
feito de luz e quietude.
Estás
na encrucillada do tempo que en setembro
peta na túa porta
e, mentres se descobre,
adianta na súa man as castañas espidas. Todos os anos chove,
sal e mar que te lembra
que a dor foi a consciencia
como agora,mentres o outono chega
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 30/70
MAPA DE TARDES
29
SEN darnos conta
o enxame buscou oco e acubillo
e no sol do mediodía
as abellas zumban nerviosas,
invaden os espazos da casa,
aliméntanse das rosas de sangue
que impregnan esta esquiva primavera.O enxame cala á noite
e cada día concentra o seu esforzo
na escuridade impenetrábel,
onde constrúen o destino das larvas.
A felicidade, como as abellas, non avisa,é inútil agardala.
Instálase no máis recóndito,
constrúe o seu favo de mel
e, cando o pensas,
todo o néctar foi xa devorado,o sol cambiou a hora,
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 31/70
MAPA DE TARDES
30
os días avanzaron,
e o camiño que as abellas aprenderon
agarda á vindeira primavera.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 32/70
MAPA DE TARDES
31
SABES?
As rosas son a beleza máis sinxela
da terra empobrecida, a beleza a pesar
das lesmas e do frío,
a pesar desa enredadeira parasita
que afoga o talo espiñento.
Recenden, cunha forza tan grandecomo a cor que demostran,
cargada e palpitante.
E é tan grande o empeño
por naceren e abrirse,
por inundar o espazo dese aroma imposíbel,que son curtos os días,
en que me pertencen.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 33/70
MAPA DE TARDES
32
AS ÁRBORES medran coa casa
á nosa imaxe e semellanza,
espello vivo na intemperie.
A maceira floreou e agora agarda
un froito descoñecido e raro,
mentres pradairo e nespereira
medran escandalosamenteá vista dos meses.
O buxo confirma a súa liñaxe,
tamén o limoeiro, rodeado de morotes,
pequenos, redondos, ventureiros.
Margaridas, xeranios, azaleas,tormentelo e lavanda, loureiro.
É o mundo que nós, das nosas mans creamos
á nosa imaxe e semellanza,
espello dos nosos coidados
e abandonos.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 34/70
MAPA DE TARDES
33
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 35/70
MAPA DE TARDES
34
DEVEZO pola calor da tarde
no recuncho matriz da casa.
Paro
e fago reconto de urxencias,
peso responsabilidades, calculo
a parábola do tempo imprescindíbel,a suma do tempo necesario,
despexo a incógnita do tempo que desexo.
Podería
reconstruír as horas e o espazo
e edificar outro horizonte de encargos,outra lista virtual de tarefas a cumprir,
outra carpeta de desexos para levar adiante.
Non é difícil,
só hai que parar,
sentarse na ventá do oeste que prolonga a tarde,botar man da báscula que nunca uso
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 36/70
MAPA DE TARDES
35
e calcular con precisión
canto tempo me falta para a vida.
Na ventá do oeste,
a que captura o sol para o recuncho matriz,
a que garda a luz,
a que adiviña o mar e sabe de illas
e paxaros.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 37/70
MAPA DE TARDES
36
NESTA hora
o vento chega para acariñar as árbores,
espilas, mentres pulsa as cordas do ceo,
tirándolle unha harmonía inaudíbel.
É o alento dunha mensaxe,
un parolar de espíritos que espertan
e corren na fraga,mentres se fan donos da nosa alma,
atándonos a unha inocencia non sabida.
A mesma luz xoga a seducirnos,
namorándonos deste momento, desta terra,
deste anaco de terra en que medramos,e algo toma sentido.
Acado o ceo,
abanada brandamente e déixome levar,
boto a correr,
eu tamén, saltando riseirapor entre as pólas da tarde.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 38/70
MAPA DE TARDES
37
DA TRIBO DAS SEREAS
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 39/70
DA TRIBO DAS SEREAS
38
DA TRIBO das sereas eu son,
e trouxéronme os ollos do mar,
as escamas brillantes
con que adorno esta pel de sal.
Da tribo das sereas,
das mulleres que berran o peixe eu son,
das que afunden as mans no xeo do amencer.Das mulleres que alisten palangres eu son,
das que refán e constrúen as redes
como unha firme laxe para soster o mundo.
Das mulleres que aman eu son
e con ese mesmo amor reparto a miña angueira,como ela, pequena e enloitada,
fulcro da miña estirpe,
a que rachou as liñas que marcaban
a teimosa historia do seu mundo.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 40/70
DA TRIBO DAS SEREAS
39
(A Ribeira, Vigo 1966)
Nacín aquí.
Aquí onde o cemento desterrou o mar.
Aquí onde afogan as ondas pretéritas,
na xordeira do tempo que negamos.
Aquí vin ao mundo
mentres a vida era río de sangue imparábel,
río sen dique e eu
unha illa. Aquí vin ao mundo
con pel de escamas e mans palmípedes,
medusa no argazo fosforescente,
peixe lúa extraviado na superficie da vida.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 41/70
DA TRIBO DAS SEREAS
40
E aquí halei
un a un
os peixes da memoria dun século.
Coa tataravoa que fixo do amor a súa
fortuna e un reino de fartura da súa casa
eu viña ao mundo.
Co avó que foi barqueiro da illa maldita,
remador e carteiro de palabras negadas
eu viña ao mundo.
Coa mudez de Pepa pola vida roubada,
pelexo de cazón a esnaquizarlle as mans
eu viña ao mundo.Coa bisavoa navegante e destemida,
que nun lance apañaba a vida e o amor
eu viña ao mundo.
Cando o outono era marea alta,
e o peixe nadaba entre as costelas,eu viña ao mundo.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 42/70
DA TRIBO DAS SEREAS
41
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 43/70
DA TRIBO DAS SEREAS
42
(1936)
Pequenas de corpo,
coa longa trenza enrolada nun moño,
indoutas no medo.
Elas,
só dúas mulleres miúdas coas mans encalecidas,dúas analfabetas no temor chegaron
ante a muller do feixista.
Amañárono entre mulleres,
as peixeiras e a señora.
Nin aquela noite,
nin ningunha outra,
non foron buscalo
nunca
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 44/70
DA TRIBO DAS SEREAS
43
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 45/70
DA TRIBO DAS SEREAS
44
(1940)
Volve da Ribeira,
deixou no peirao as mans de serea
aínda que leva as escamas no corpo.
Un vulto asexa,baixo a manta foxe ao frío da madrugada
e convértese en sombra ameazante.
É o Roxo,
un home enorme gardando o medo do asasino,
o asasino que ditou orde de morte,que sinalou un por un os paseados,
que denunciou, xulgou e condenou
desde o poder da cobiza
e agora non dorme,
non dorme porque na noitea estadea dos paseados na súa procesión eterna
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 46/70
DA TRIBO DAS SEREAS
45
marca a porta da súa casa,
deita cera ao redor do seu leito,
aproxima do seu rostro as caveiras putrefactas,
farrapos de fantasmas,
inmensamente poderosos e xustos.
O asasino Sinforiano
paga a un home
para impedir a entrada da estadea.
O Roxo non dorme,
envurúllase na manta contra o relento da noite.
“Pasa nena,
son eu que estou a gardarlle o sono
ao malnacido”.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 47/70
DA TRIBO DAS SEREAS
46
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 48/70
DA TRIBO DAS SEREAS
47
(1953)
Corre sobre as zocas de tres paos
repenicando a pedra da Laxe
a neniña que arrebola carbón
mentres a banda enche a Praza de festa.
Sobe a voz das peixeiras da Ribeira,o seu canto de sereas desde a Praza dos Ratos,
e o arrecendo das patelas
inzadas de azuis lingotes de prata.
Chámaa a avó,
a muller pequena que pode co mundo,a fada das ilusións feitas rosca de Reis
enriba do chineiro que amobla unha casa enteira.
Eu coma ti,
avanzo feliz nos cabalos da festa,
pegasos que nos dá a memoriapara voar cos soños.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 49/70
DA TRIBO DAS SEREAS
48
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 50/70
DA TRIBO DAS SEREAS
49
(1968)
Xa sei de onde vén o pánico na altura,
o porqué do temor aos chanzos da escaleira,
descubrín a existencia da memoria freudiana.
Non sei como pasou,
non recoñezo a escena,
e reconstrúo a tentas unha nena sorrinte,
a rampla da escaleira,
e ese instante veloz que pode ser a morte.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 51/70
DA TRIBO DAS SEREAS
50
(1971)
A tarde esquecía a cor do sol
mentres miña nai facía equilibrios nos tallos
buscando o límite á súa altura.
O pano ía veloz á esquerda e á dereita,pasaba unha e outra vez sen deterse,
sen cansar, sen alentar,
competindo consigo mesmo nunha carreira libre.
A radio acompañaba e instruía
desde a dor allea:Querida amiga ...
A Señora Francis debía estar perfectamente peiteada,
loura, mais discreta, tras dos lentes de cuncha negra,
no seu impecábel traxe gris perla.
A memoria é caprichosa,sabe exactamente como era a luz da cociña
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 52/70
DA TRIBO DAS SEREAS
51
e os tiradores das portas,
lembra a voz dunha muller postiza
que aplacaba as sublevacións domésticas
e xustificaba a resignación.
A postura da nena
que mira aos azulexos brancos fascinada,
mentres se volven máis brancos e brillantes.
Señora Francis,
agora que o penso,
a memoria non gardou as súas sabias instrucións,
nada quedou das recomendacións
para a perfecta ama de casa,só a voz, masculina,
dun tempo de pobreza.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 53/70
DA TRIBO DAS SEREAS
52
(1972)
Miña nai ía diante co coitelo disposto
eu seguíaa entre hipnotizada e medrosa
para agarrar as patas lixadas do bicho
mentres ela o apertaba con forzae retorcía o seu pescozo.
Exactamente sempre así,
e un golpe veloz sobre a alma retorcida,
a presión exacta
e o sangue caía en fervenza violentapara estrelarse no fondo da cunca branca.
Aínda tiña calor aquel corpo morto,
aínda quería mover as patas inservíbeis.
Un mazo de plumas decapitado,
afogado en auga candente. Ao día seguinte o callón adornaba a fonte
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 54/70
DA TRIBO DAS SEREAS
53
coa súa cor escura e unha forma improbábel,
forma de cunca e burbulla
que non podía nin tocar.
Aquel ano,
miña nai sacrificou lentamente o galiñeiro,
o meu pai chegaba na noite clandestina,
cos zapatos perdidos na carreira cega,
o tío tirábase desde o sexto colgado dun palangre,
era o medo gris,
o medo gris,
gris como a lousa en que o xiz branco
gravou nos meus ollos para sempre,inexplicabelmente,
unha data de 1972.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 55/70
DA TRIBO DAS SEREAS
54
(10 de xullo de 1978)
Arroz con leite:
un pauciño de canela na man
é o arrecendo que nos envolve,
que escarva na memoria e fai saíra lembranza máis doce dos poucos anos,
da pequena estatura remexendo,
tirando o limón e a tona,
mesturando arroz, azucre e canela.
A mesma camisa,os chichos de sete anos
e o arroz con leite morno,
case sen espesar, cando chegaba a noite.
Cun pauciño de canela traio ao presente
as paredes brancas e as lacenas de obra,as mesmas en que me agachaba
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 56/70
DA TRIBO DAS SEREAS
55
o día que escoitaba unha canción para min.
Foi case a primeira casa,
a casa do arroz con leite,
das patacas louras,
dos fritos, con pouco leite,
da carioca que mordía o rabo.
A casa en que xoguei soa
e a cociña era un mundo en si mesmo,
un mundo cunha ventá aberta
sobre o camiño que viña da escola,
que ía a ningures,
o camiño que observaba e repasaba,
mentres cantaba á soidade.
O mesmo arroz con leite
que callou un día,
tal como ensinaban as anciás,
no vómito e no anuncio do meu sangue.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 57/70
DA TRIBO DAS SEREAS
56
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 58/70
DA TRIBO DAS SEREAS
57
(1999, Peitieiros)
Ao branco leite da lúa
serenado no silencio da noite
engádelle unha pinga de auga de sete fontes.
Despois neve ou algodónaté convir,
procurando que o amoado estea solto,
ceibo de pesadumes abafantes.
Unha presada de vento
e unha presada de mare remexe.
Dálle unha e outra volta.
Ao rematares
(non precisa repouso)
lévao á tixola entre a manteiga doce,retira o seu corpo dourado
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 59/70
DA TRIBO DAS SEREAS
58
e póusaas sen prexuízos
sobre o papel que as enxoite.
Como este poema
o mellor poema para facer chulas
de rabaqueta.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 60/70
DA TRIBO DAS SEREAS
59
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 61/70
DA TRIBO DAS SEREAS
60
(xuño de 2003)
Por que di que o castelán tamén é a nosa lingua?
Preguntas
cunha indignaciónque descoñeces,
ti, que só pensas en xogar
e estás enredando a todas horas.
Nos teus soños só caben guerreiros esforzados
e un Medulio en que vencenos antigos galegos.
Nomeas cada obxecto coa lingua que che demos
desde antes de naceres,
loitando sen sabelonunha guerra cruel non perceptíbel.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 62/70
DA TRIBO DAS SEREAS
61
Preguntas,
indignado sen sabelo,
preguntas e eu non sei
con que palabras darche o alento necesario,
a forza definitiva,
a coiraza indestrutíbel que te protexa para sempre,
mentres me perpetúas,
mentres aprendes a amar o que eu son,
o que ti es,
cada distancia exacta desta terra,
fillo.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 63/70
DA TRIBO DAS SEREAS
62
( 24 de xullo en Bonaval)
Percorremos o tempo
camiñando descalzas até este areal
de pedra, no corazón da historia,
para rendernos á exactitude das palabras.Nada podo engadir,
só que foron precisas,
que son aínda precisas
as cousas e as estrofas,
a sutileza con que revelastesa verdade.
Síntome tan pequena como sempre fun,
tan orgullosa como sempre estarei
por percorrer cada liña da vosa soidade,
cada liña da dor con que nos entregastestantos fachos para este camiño.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 64/70
DA TRIBO DAS SEREAS
63
E así quero tamén unha estrela na fronte,
e cantar, cantar, cantar, cantar,
cantar tanto como cando meniña,
cando asexaba as ameixas,
as cereixas do meu amor.
Síntome tan pequena como aos nove anos
cando no silencio da nenez
decidín entregarme aos relatos e aos versos,
abandonar os xogos
para imaxinar a Dona Micaela e os seus frascos,
para rir coa morte da cadela dos señoritos,
para chorar co meniño só,
para anainalo. Tan orgullosa como sempre estarei
de estar aquí,
de ser quen son,
de herdar esta lingua e esta historia,
como os libros rillados e forrados de papel azulque descubrín un día,
aqueles libros que eu tamén rillei, tan nena,
sen saber que me roubaban a alma
para sempre.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 65/70
DA TRIBO DAS SEREAS
64
Porque reclamo para min
as vosas palabras,
único mapa posíbel na viaxe
que agarda.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 66/70
DA TRIBO DAS SEREAS
65
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 67/70
DA TRIBO DAS SEREAS
66
el,
o máis novo,
pregunta por todos os que xa se foron,
pregunta unha e outra vez,
escarvando na nosa memoria
(14 de xuño de 2004)
Definitivamente, botouse ao mar,
mentres as ondas tragaban a vida de dez homes,
mentres o mar cobraba o seu tributo,botouse ao mar para sempre,
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 68/70
DA TRIBO DAS SEREAS
67
desamarrou a chalana derradeira,
deixouse ir,
sen vogar sequera.
Non precisou abrir os ollos,
non desencartou os mapas,
o seu silencio dicía: “adeus,
o meu caderno de bitácora
chegou ao derradeiro espazo”.
Mentres halaban os corpos,
mentres choraban a ausencia,
partía
definitivamente.
O avó
botara a áncora ao fondo,
varara a gamela no paseo dos mariñeiros nostálxicos,
de onde adiviñaban o vento,medían a distancia de
mar
asoballado,
invadido de formigón,
afastado.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 69/70
DA TRIBO DAS SEREAS
68
Mais chegou o inverno infame en que a serpe negra
invadiu a costa de norte a sur,
e o avó perdeu a conta de saídas e atraques,
pechou a memoria
e agardou a que as palabras e a razón
fuxisen.
Hoxe,
mentres buscan os seus corpos,
mentres pechan as súas covas,
el faise ao mar
d e f i n i t i v a m e n t e ,para emprender a viaxe
derradeira.
O sal das ondas chega até o meu rostro
e miro ás illas.Nada pode evitar
este naufraxio.
7/26/2019 Marta Dacosta - Cinsa
http://slidepdf.com/reader/full/marta-dacosta-cinsa 70/70
DA TRIBO DAS SEREAS
Este
poemario
quedou prepa
rado para a súa pu
blicación dixital o día trece
de marzo de dous mil quince,
cando se cumpren corenta e
nove anos do pasamento
do mestre galeguista,
poeta, académico
Victoriano
Taibo