O DILUVIO
Transcript of O DILUVIO
![Page 1: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/1.jpg)
![Page 2: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/2.jpg)
![Page 3: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/3.jpg)
XÚPITER
Pai de deuses e homes (pater deorum et
hominum).
Orixe sabina, foi introducido en Roma por Numa
Pompilio.
Deus supremo.
Os seus atributos son: a aguia, o raio e o cetro.
Na lenda quere destruír a humanidade debido a
que os homes son, na súa opinión, a vergoña
do universo e a súa brutalidade non ten límites.
![Page 4: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/4.jpg)
PROMETEO
Titán, amigo dos mortais, honrado
principalmente por roubar o lume dos deuses
e dárllelo aos homes para o seu uso, e
posteriormente ser castigado por Xúpiter por
este motivo.
O castigo sería que unha aguia se lanzase
sobre el e lle picase o costado ata devorarlle o
fígado. Ao día seguinte sairíalle un novo e
repetiríase a mesma historia.
Na lenda dille ao seu fillo Deucalión o que
quere facer Xúpiter de destruír a humanidade
e recoméndalle facer unha arca e refuxiarse
nela coa súa familia.
![Page 5: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/5.jpg)
DEUCALIÓN
A súa esposa foi Pirra, filla de Pandora.
É fillo do titán Prometeo.
Cando Xúpiter decide exterminar a
humanidade provocando un diluvio, o seu
pai Prometeo fala con el dicíndolle o que
vai ocorrer e mándalle construír unha arca
na que se embarca coa súa esposa e
sobrevivirán.
![Page 6: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/6.jpg)
![Page 7: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/7.jpg)
Xúpiter convocara aos deuses no seu palacio do Olimpo.Tomara unha decisión importantísima e quería comunicárllela ao resto canto antes.-VOU DESTRUIR A HUMANIDADE –anunciou con firmeza.Formouse un barullo despois de oír esa afirmación, mais el pediu silencio. Explicouse e dixo que os homes non merecían vivir, xa que eran atroces e brutais.A pesar das súas palabras, foi tal o balbordo, que acabou por facer unha mínima concesión: despois de exterminalos, o mundo sería poboado por unha nova xeración de homes.
![Page 8: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/8.jpg)
Nas ásperas ladeiras do Cáucaso, aferrado con cadeas de ferro, vivía o titán Prometeo, que fora castigado por Xúpiter. O seu único consolo era que Deucalión, o seu fillo, lle facía unha visita de vez en cando.Entón Prometeo, que tiña o don da adivinación, dille ao seu fillo o que Xúpiter ten pensado facer.- Xúpiter ten decidido destruír a humanidade, constrúe unha barca, colle á túa muller e embárcate nela.
![Page 9: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/9.jpg)
Deucalión xa era un home vello que camiñaba con lentitude e andaba escaso de forzas. Non tiña fillos e o seu único tesouro era o amor pola súa esposa. Durante días traballou sen descanso na construción da arca . E terminouna xusto a tempo. Cando o primeiro día comezou a diluviar, Deucalión mais a súa esposa Pirra soben á arca collidos da man.
![Page 10: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/10.jpg)
Conseguiran subir xusto a tempo, porque nese momento o ceo escureceu e un vento arrollador enloqueceu as copas das árbores e levantou tormentas de area nos desertos. Os barcos de alta mar foron engulidos, e os pobos da costa devastados .
![Page 11: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/11.jpg)
![Page 12: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/12.jpg)
Todos os animais do mundo pereceran. Os paxaros conseguiran sobrevivir mentres voaban, pero finalmente acabaran caendo. O mar estaba cheo de cadáveres de animais. Só perduraban os animais acuáticos. Xa todo era pasado.Pirra choraba sen pausa. Ao final, a chuvia cedeu un día. Tritón, deus do mar, fixo soar a caracola para indicarlle ao mar que debía volver aos seus antigos límites.Ao cabo de tres días, Deucalión conseguira ver o cume dunha montaña, onde conseguiu amarrar a arca.A paisaxe era desoladora, bosques sen ramas, o barro era tan denso que era imposible avanzar. Pirra comprendera nese momento que a morte se apoderara de todo, e volveu a chorar.Que sentido tiña que se salvaran se xa eran demasiado vellos para ter fillos? Como ían repoboar a Terra?Deucalión, aínda así, fiábase dos novos plans de Xúpiter e só contestou:-Entremos a rezar.
![Page 13: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/13.jpg)
O interior do templo tiña unha aparencia sinistra. O chan estaba cuberto de fungo, e os cadáveres aos pés das columnas estábanse a pudrir. Ao fondo había unha estatua de Temis, deusa da xustiza, á que lle preguntou se os humanos volverían a poboar o mundo.Pirra insistía en marchar, xa que Temis non ía contestar.En canto marchaban, Deucalión cabizbaixo e apenado e Pirra chorando por ver así ao seu marido, Temis falou.-Xúpiter mandouvos a misión de repoboar o mundo. Lanzade ás vosas costas os ósos da vosa nai e a humanidade renacerá. Pero non voltedes a cabeza , pois os ollos dos mortais non deber ver este acontecemento tan admirable.
![Page 14: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/14.jpg)
Ao principio ámbolos dous quedaron totalmente desconcertados, non sabían como interpretar as palabras da deusa. Ata que Deucalión deu co significado.Pediulle a Pirra que collese unha pedra e a lanzara cara atrás.Acertou de pleno. De cada pedra que lanzaba Deucalión saía un home da terra e de cada pedra que lanzaba Pirra saía unha muller. Temis dixéralles que as tiñan que lanzar dados a volta e estes cumprírono. Non se xiraron a ver a repoboación, pero gozárona como tal.
![Page 15: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/15.jpg)
![Page 16: O DILUVIO](https://reader030.fdocumento.com/reader030/viewer/2022020123/5598a34a1a28abaf0a8b4832/html5/thumbnails/16.jpg)
Traballo realizado por Alejandro Loureiro