Hainas de moitos tipos: de atún, de xoubas, de zambu-riñas, de carne...

O queixo está moi bo cun pouco de marmelo!

Pan de trigo

Redonda

Arzúa - Ulloa

Requeixo

San Simón

Marmelo

Pan de CeaPan de broa

Cadrada

De tetilla

O pan

A empanada

O queixo

Anex

o: A

gas

trono

mía

gal

ega

O marisco

Polbo

Navallas

Ameixas

Ostras

Percebes

Vieiras

Berberechos

Boi

Lagostinos

Mexillóns

Zamburiñas

Centola

Algúns pratos típicos

Caldo

Coliflor con bacallau

Roupa vella

Revolto de grelos e chourizo

Cocido

Sardiñas con cachelos

Churrasco

Callos

Lacón con grelos

Pescada á galega

Raxo con pementos de Padrón

Roxóns

Anex

o: A

gas

trono

mía

gal

ega

Os doces

Algúns son propios dun lugar.

Outros cómense sobre todo nunha época do ano.

Castañas asadas

Turróns e mazapáns

Orellas Flores

Ósos de santo

Leite frito

Castañas cocidas

Roscón de Reis

Filloas Chulas

Torta de Guitiriz

Outono

Nadal

Entroido

Samaín

Semana Santa

Bica de TrivesRicos e melindres de MelideTorta de Santiago

Anex

o gr

amat

ical

Regras ortográficas

O punto e a maiúscula

O punto indica unha pausa despois dunha oración. Despois vai sempre maiúscula.

As maiúsculas

Tamén se escriben con maiúscula:

• a primeira palabra dun escrito;

• os nomes propios.

O guión

O guión úsase para partir palabras que non caben ao final dunha liña. Non se poden se-parar as letras de rr, qu, ll, ch e nh: ca-rro, pe-que-no, u-nha.

A coma

Indica unha pausa breve. Colócase para se-parar as palabas dunha serie. Diante da últi-ma palabra escríbese e en lugar de coma.

Palabras con c e con qu

• Escríbese c diante de a, o, u: cabalo.

• Escríbese qu diante de e, i: esquío.

Palabras con c e con z

• Escríbese c diante de e, i: cempés, cinto.

• Escríbese z diante de a, o, u: zoca, zume.

O signo de interrogación (?)

Utilízase na escrita para preguntar: Que tal?

O signo de admiración (!)

Utilízase na escrita para expresar sentimentos de alegría, dor, sorpresa…: Que medo!

Palabras con mp e con mb

Antes de p e de b escríbese sempre m: cam-pá, tambor.

Os dous puntos

Escríbense despois do encabezamento das cartas, antes dunha enumeración ou de citar as palabras ditas por alguén.

Os puntos suspensivos

Úsanse para indicar que unha lista ou unha oración está incompleta.

Palabras con h

As palabras que proceden doutra con h man-teñen o h: humano ➝ inhumano.

Palabras con nh

Escríbense con nh as palabras unha, algunha e ningunha, así como as que se forman a par-tir delas: cunha, dunhas, nalgunha…

Palabras con r e con rr

• O r suave escríbese r entre dúas vogais (ca-ra) e despois de consoante (broma).

• O r forte escríbese rr entre vogais (carro) e r a principio de palabra (rato).

Palabras con g

• Escríbese g diante de a, o, u: tartaruga, do-mingo, segundo.

• Escríbese gu diante de e, i: salgueiro, aguia.

• Escríbese diérese sobre o u (ü) para indicar que se pronuncia nas sílabas güe, güi: pingüín.

Palabras con b

• Escríbense con b palabras como automóbil, billa, bolboreta…

• Tamén se escriben con b as palabras que rematan en -bilidade.

• Escríbese b se a palabra comeza por bu-, bur- e bus-: bufo, burla, buscar.

• Escríbese b antes de r e de l: bruxa, moble.

• Escríbense con b as formas verbais remata-das en -aba, -abas, -aba, -abamos, -abades, -aban.

Palabras con v

Escríbense con v verbos como ver, volver, vir ou vivir, e as palabras da súa familia.

Palabras con x

O x ten dous sons:

• pode soar «xe», como en xabón,

• ou pode soar «ks», como en saxofón.

Palabras con dificultade

a (artigo)

á (a + a, «ala»)

abelá

abella

acivro

aí

algunha

amodo

ata

automóbil

avogado, -a

azucre

baleiro, -a

bambán

beirarrúa

beiravía

biblioteca

billa

birlos

bolboreta

bombón

broma

bruxa

bucina

bufo

buguina

bulebule

bulicio

buxaina

cable

campá

campioa

cempés

cenoria

cepillo

cinto

coello

consello

cullerón

cunca

débeda

disfrace

dúbida

escaravello

esquimó

esquío

foguete

gaiola

habilidade

heroe/heroína

hipermercado

home

inchar

irmán, -á

lámpada

lentellas

lingüeta

lonxe

marabilla

mexillón

móbil

moble

mover

ningunha

oco

oitavo, -a

ola!

ollo

ombro

orfo, -a

oso (animal)

óso (do esqueleto)

ovella

ovo

papagaio

pingüín

piragüista

quiosco

rei

saxofón

sesta (sono)

sétimo, -a

sexto, -a

solleiro

tesoiras

tixola

ungüento

unha

varrer

vasoira

vermello

vila

vir

vivir

voda

volver

vulto

xeonllo

xersei

xesta

xilófono

xincana

xiz

zambomba

zanfona

1

2

3

4

5

13

14

15

16

17

18

19

20

Xinzo de

Limia

Verín

Laza

Maceda

Viana doBolo

Sande(Cartelle)

Castrelode

Cima(Riós)

Sarreaus

Manzaneda

Eiroás(Ourense)

Cobres (Vilaboa)

Pontevedra

TouroBoqueixón

VedraTeo

PadrónA Estrada

Silleda

Vila deCruces

A CoruñaSamede

(Paderne)

Lourenzá

Chantada A Pobrado

Brollón

Vilariñode Conso

9

10

11

12

Teo

A CORUÑA

OURENSE

LUGO

PONTEVEDRA

Mar

Cantábrico

OC

EÁ

NO

AT

LÁ

NT

IC

O

Bande

OURENSE

Os personaxes do Entroido

Santiagode

Compostela

6

7

8

4 Felos 8 Boteiros Pita12 15 Xenerais e correos

16 Vixigueiros, máscaras e carolos

Pantallas1 5 Boteiros 9 Vellaróns Madamas e galáns13 18 Oso de Salcedo

2 Cigarróns 6 Bonitas 10 Vergalleiros Ravachol14 19 Volantes e peliqueiros

20 Des�le domingo de piñata

Bisbarra da Ulla

PONTEVEDRA

3 Peliqueiros 7 Troteiros 11 Mázcaras 17 ChoqueirosA CORUÑA-PONTEVEDRA

A CORUÑA LUGO

0 100 km20 40 60 80

Os personaxesAn

exo:

O E

ntro

ido

As pantallas van vestidas de branco, cunha másca­ra que parece un diaño. En cada man levan un glo­bo feito con vexigas de animais que golpean en­tre si para facer ruído.

Perseguen as persoas que non van disfrazadas.

O Entroido de Xinzo é o máis longo de todos: dura cinco fins de semana!

Levan máscara e unha especie de sombreiro con animais debuxados. Crese que antigamente algúns deles se dedicaban a facer cumprir a lei e a que se pagasen os impostos. Hoxe en día perseguen a quen non vai disfrazado.

As pantallas de Xinzo

Ourense

Os cigarróns de Verín Os peliqueiros de Laza Os felos de Maceda

1

2 3 4

Levan un traxe de cores e unha máscara de madeira rematada nun enorme pe­nacho. Teñen bocas gran­des e uns enormes dentes.

Dirixen o folión de bom­bos e gadañas.

Destacan polo seu fer­moso rostro, pintado nu­nha máscara.

Levan sombreiros de plu­mas e mantóns de Manila.

Piden cartos ou comida para darse un festín.

Trotan polas aldeas anun­ciando o Entroido.

O seu sombreiro está ador­nado con postais antigas e un espello.

Levan un corno («verga­llo») co que fan música.

Os boteiros de Viana do Bolo

Os boteiros de Vilariño de Conso

As bonitas de Sande

Os vellaróns de Castrelo de Cima

Os troteiros de Bande

Os vergalleiros de Sarreaus

Ourense

Anex

o: O

Ent

roid

o

5

8 9 10

6 7

Son bailadores vestidos de bran­co e con cintas de cores. Levan un enorme toucado na cabeza.

O folión musical vai dunha aldea a outra.

Ravachol era un papagaio moi mal­falado que vivía nunha farmacia de Pontevedra. Cada ano, a xente vis­te de negro para ir ao seu enterro.

No barrio de Eiróas da cidade de Ouren­se lembran unha muller viúva, alcumada «A Pita», que casou con outro home viúvo.

Durante o Entroido fan unha representa­ción teatral da voda.

As madamas e os galáns, vestidos de ma­neira moi elegante, percorren as rúas acompañados da charanga de músicos e bailan a súa danza.

As mázcaras de Manzaneda

O papagaio Ravachol

A pita de Eiroás

As madamas e os galáns de Cobres

Ourense

Pontevedra

11 12

13 14

Os xenerais e os correos lo­cen uniformes coloridos e percorren as rúas a cabalo.

Son moi coñecidos os «atran­ques», batallas nas que se enfrontan só coa palabra, en ton de humor.

Os vixigueiros levan globos feitos con vexi­gas de animais, as más­caras locen sombreiros adornados con flores e cintas de cores e os carolos visten comple­tamente de branco.

O día grande báilase a muiñeira cruzada.

No barrio de Monte Alto da Coruña están os choqueiros, perso­naxes que se caracterizan por poñer a primeira vestimenta que atopen; canto máis orixinal, mellor.

Os xenerais e os correos da Ulla

Os choqueiros da Coruña

Os vixigueiros, as máscaras e os carolos de Samede

A Coruña-Pontevedra

A Coruña

Anex

o: O

Ent

roid

o

15

16

17

Este personaxe, vestido con peles e careta imitando un oso, baixa á vila xunto cos seus acompañantes en busca de vítimas.

Cando escolle unha persoa, pín­talle a cara de negro con cinza.

O Oso de Salcedo

Lugo

En Chantada os volantes visten cintas de co­res, pano portugués e enormes estruturas na cabeza con bonecas ou flores enriba de todo.

Os peliqueiros levan roupa vella, peles e unha máscara que seme­lla un animal.

Os volantes e os peliqueiros do Entroido Ribeirao

O Entroido de Lourenzá é coñecido polo seu gran desfile de ca­rrozas. Hai charangas, comparsas e moitos premios para os mello­res disfraces.

Desfile de domingo de piñata en Lourenzá

18

19

20

Anex

o gr

amat

ical

Regras ortográficas

O punto e a maiúscula

O punto indica unha pausa despois dunha oración. Despois vai sempre maiúscula.

As maiúsculas

Tamén se escriben con maiúscula:

• a primeira palabra dun escrito;

• os nomes propios.

O guión

O guión úsase para partir palabras que non caben ao final dunha liña. Non se poden se­parar as letras de rr, qu, ll, ch e nh: ca­rro, pe­que­no, u­nha.

A coma

Indica unha pausa breve. Colócase para se­parar as palabas dunha serie. Diante da últi­ma palabra escríbese e en lugar de coma.

Palabras con c e con qu

• Escríbese c diante de a, o, u: cabalo.

• Escríbese qu diante de e, i: esquío.

Palabras con c e con z

• Escríbese c diante de e, i: cempés, cinto.

• Escríbese z diante de a, o, u: zoca, zume.

O signo de interrogación (?)

Utilízase na escrita para preguntar: Que tal?

O signo de admiración (!)

Utilízase na escrita para expresar sentimentos de alegría, dor, sorpresa…: Que medo!

Palabras con mp e con mb

Antes de p e de b escríbese sempre m: cam­pá, tambor.

Os dous puntos

Escríbense despois do encabezamento das cartas, antes dunha enumeración ou de citar as palabras ditas por alguén.

Os puntos suspensivos

Úsanse para indicar que unha lista ou unha oración está incompleta.

Palabras con h

As palabras que proceden doutra con h man­teñen o h: humano ➝ inhumano.

Palabras con nh

Escríbense con nh as palabras unha, algunha e ningunha, así como as que se forman a par­tir delas: cunha, dunhas, nalgunha…

Palabras con r e con rr

• O r suave escríbese r entre dúas vogais (ca­ra) e despois de consoante (broma).

• O r forte escríbese rr entre vogais (carro) e r a principio de palabra (rato).

Palabras con g

• Escríbese g diante de a, o, u: tartaruga, do­mingo, segundo.

• Escríbese gu diante de e, i: salgueiro, aguia.

• Escríbese diérese sobre o u (ü) para indicar que se pronuncia nas sílabas güe, güi: pingüín.

Palabras con b

• Escríbense con b palabras como automóbil, billa, bolboreta…

• Tamén se escriben con b as palabras que rematan en ­bilidade.

• Escríbese b se a palabra comeza por bu­, bur­ e bus­: bufo, burla, buscar.

• Escríbese b antes de r e de l: bruxa, moble.

• Escríbense con b as formas verbais remata­das en ­aba, ­abas, ­aba, ­abamos, ­abades, ­aban.

Palabras con v

Escríbense con v verbos como ver, volver, vir ou vivir, e as palabras da súa familia.

Palabras con x

O x ten dous sons:

• pode soar «xe», como en xabón,

• ou pode soar «ks», como en saxofón.

Palabras con dificultade

a (artigo)

á (a + a, «ala»)

abelá

abella

acivro

aí

algunha

amodo

ata

automóbil

avogado, ­a

azucre

baleiro, ­a

bambán

beirarrúa

beiravía

biblioteca

billa

birlos

bolboreta

bombón

broma

bruxa

bucina

bufo

buguina

bulebule

bulicio

buxaina

cable

campá

campioa

cempés

cenoria

cepillo

cinto

coello

consello

cullerón

cunca

débeda

disfrace

dúbida

escaravello

esquimó

esquío

foguete

gaiola

habilidade

heroe/heroína

hipermercado

home

inchar

irmán, ­á

lámpada

lentellas

lingüeta

lonxe

marabilla

mexillón

móbil

moble

mover

ningunha

oco

oitavo, ­a

ola!

ollo

ombro

orfo, ­a

oso (animal)

óso (do esqueleto)

ovella

ovo

papagaio

pingüín

piragüista

quiosco

rei

saxofón

sesta (sono)

sétimo, ­a

sexto, ­a

solleiro

tesoiras

tixola

ungüento

unha

varrer

vasoira

vermello

vila

vir

vivir

voda

volver

vulto

xeonllo

xersei

xesta

xilófono

xincana

xiz

zambomba

zanfona

Algúns xa os coñeces, pero outros te sorprenderán.

Coñeces algún máis? Claro! A gaita! O intru-mento polo que os ga-legos somos coñecidos en todo o mundo! Sa-berías identificar as súas partes?

Lata de pemento Botella Culleres Tixola

Zanfona Estraloques Tarrañolas

Bombo Tamboril Caixa Acordeón

Pandeireta Pandeiro Castañolas Cunchas

Asubíos

Os instrumentos

copa

flocos fol

ronquete

roncónsoprete

punteiro

chión

Anex

o: A

mús

ica tr

adici

onal

Os músicos

Gaiteiros

Grupo tradicional Charanga

Cantareiras

A roupa tradicional

monteira

chaleco

camisa

cofia

dengue

camisa

mandil

saia

calzón

cirolas

polaina

Non existe unha música única nin un bai-le único, por iso cada peza leva o nome do seu lugar: muiñeira de Chantada, xota de Cervantes, maneo de Sísamo, paso-dobre do Barro...

Baile solto: muiñeira, xota, maneo...

Baile agarrado: rumba, valse, mazurca, pasodobre...

As foliadas: son festas populares nas que, ademais de haber actua-cións, se toca e se baila de maneira improvisada. Anímaste?

Fila Roda

O baile tradicionalAn

exo:

A m

úsica

trad

icion

al

Como bailar unha muiñeira básica?

Fíxate na colocación dos brazos!

Punto 1: en dúas filas de parellas, baile en espello.

Primeiro fai o punto cun pé e despois co outro.

Punto 2: nas mesmas filas que no punto 1.

Primeiro fai o punto cun pé, e despois co outro.

Roda: trota levantando unha perna e des-pois a outra ata que chegues ao teu sitio.

Roda: repite a roda anterior.

Diante

Diante

Diante

Punta

Detrás

Detrás Tacón

Xuntos

Xuntos

Bailadores/as: persoas que bailan.

Punto: paso do baile.

Guía: persoa que dirixe o baile e fai o

punto de primeira. As demais imítana.

45

xx

roda punto 2 rodapunto 1

Anex

o gr

amat

ical

Regras ortográficas

O punto e a maiúscula

O punto indica unha pausa despois dunha oración. Despois vai sempre maiúscula.

As maiúsculas

Tamén se escriben con maiúscula:

• a primeira palabra dun escrito;

• os nomes propios.

O guión

O guión úsase para partir palabras que non caben ao final dunha liña. Non se poden se-parar as letras de rr, qu, ll, ch e nh: ca-rro, pe-que-no, u-nha.

A coma

Indica unha pausa breve. Colócase para se-parar as palabas dunha serie. Diante da últi-ma palabra escríbese e en lugar de coma.

Palabras con c e con qu

• Escríbese c diante de a, o, u: cabalo.

• Escríbese qu diante de e, i: esquío.

Palabras con c e con z

• Escríbese c diante de e, i: cempés, cinto.

• Escríbese z diante de a, o, u: zoca, zume.

O signo de interrogación (?)

Utilízase na escrita para preguntar: Que tal?

O signo de admiración (!)

Utilízase na escrita para expresar sentimentos de alegría, dor, sorpresa…: Que medo!

Palabras con mp e con mb

Antes de p e de b escríbese sempre m: cam-pá, tambor.

Os dous puntos

Escríbense despois do encabezamento das cartas, antes dunha enumeración ou de citar as palabras ditas por alguén.

Os puntos suspensivos

Úsanse para indicar que unha lista ou unha oración está incompleta.

Palabras con h

As palabras que proceden doutra con h man-teñen o h: humano ➝ inhumano.

Palabras con nh

Escríbense con nh as palabras unha, algunha e ningunha, así como as que se forman a par-tir delas: cunha, dunhas, nalgunha…

Palabras con r e con rr

• O r suave escríbese r entre dúas vogais (ca-ra) e despois de consoante (broma).

• O r forte escríbese rr entre vogais (carro) e r a principio de palabra (rato).

Palabras con g

• Escríbese g diante de a, o, u: tartaruga, do-mingo, segundo.

• Escríbese gu diante de e, i: salgueiro, aguia.

• Escríbese diérese sobre o u (ü) para indicar que se pronuncia nas sílabas güe, güi: pingüín.

Palabras con b

• Escríbense con b palabras como automó-bil, billa, bolboreta…

• Tamén se escriben con b as palabras que rematan en -bilidade.

• Escríbese b se a palabra comeza por bu-, bur- e bus-: bufo, burla, buscar.

• Escríbese b antes de r e de l: bruxa, moble.

• Escríbense con b as formas verbais remata-das en -aba, -abas, -aba, -abamos, -abades, -aban.

Palabras con v

Escríbense con v verbos como ver, volver, vir ou vivir, e as palabras da súa familia.

Palabras con x

O x ten dous sons:

• pode soar «xe», como en xabón,

• ou pode soar «ks», como en saxofón.

Palabras con dificultade

a (artigo)

á (a + a, «ala»)

abelá

abella

acivro

aí

algunha

amodo

ata

automóbil

avogado, -a

azucre

baleiro, -a

bambán

beirarrúa

beiravía

biblioteca

billa

birlos

bolboreta

bombón

broma

bruxa

bucina

bufo

buguina

bulebule

bulicio

buxaina

cable

campá

campioa

cempés

cenoria

cepillo

cinto

coello

consello

cullerón

cunca

débeda

disfrace

dúbida

escaravello

esquimó

esquío

foguete

gaiola

habilidade

heroe/heroína

hipermercado

home

inchar

irmán, -á

lámpada

lentellas

lingüeta

lonxe

marabilla

mexillón

móbil

moble

mover

ningunha

oco

oitavo, -a

ola!

ollo

ombro

orfo, -a

oso (animal)

óso (do esqueleto)

ovella

ovo

papagaio

pingüín

piragüista

quiosco

rei

saxofón

sesta (sono)

sétimo, -a

sexto, -a

solleiro

tesoiras

tixola

ungüento

unha

varrer

vasoira

vermello

vila

vir

vivir

voda

volver

vulto

xeonllo

xersei

xesta

xilófono

xincana

xiz

zambomba

zanfona

Anex

o gr

amat

ical

Información gramatical

DeterminadosMasculino Feminino

Singular o a

Plural os as

IndeterminadosMasculino Feminino

Singular un unha

Plural uns unhas

Contracciónso a os as un unha uns unhas

de do da dos das dun dunha duns dunhas

en no na nos nas nun nunha nuns nunhas

con co coa cos coas cun cunha cuns cunhas

a ó/ao á ós/aos ás

por polo pola polos polas

ARTIGOS

Un só posuidor Varios posuidores

1.ª persoa 2.ª persoa 3.ª persoa 1.ª persoa 2.ª persoa 3.ª persoa

Ob

xect

o p

osuí

do

Fem

. Singular miña túa súa nosa vosa súa

Plural miñas túas súas nosas vosas súas

Mas

c. Singular meu teu seu noso voso seu

Plural meus teus seus nosos vosos seus

POSESIVOS

Cerca Media distancia LonxeSingular Plural Singular Plural Singular Plural

Masculino este estes ese eses aquel aquelesFeminino esta estas esa esas aquela aquelas

DEMOSTRATIVOS

un/unha, dous/dúas, tres, catro, cinco, seis, sete, oito, nove, dez, once, doce, trece, catorce, quince, dezaseis, dezasete, dezaoito, dezanove, vinte, vinte e un, vinte e dous/vinte e dúas, vinte e tres…trinta, trinta e un/trinta e unha, trinta e dous/trinta e dúas, trinta e tres…,corenta, cincuenta, sesenta, setenta, oitenta, noventa, cen, douscentos/duascentas, trescentos/trescentas… mil

NUMERAIS CARDINAIS

NUMERAIS ORDINAIS

primeiro/-asegundo/-aterceiro/-acuarto/-aquinto/-asexto/-asétimo/-aoitavo/-a

noveno/-adécimo/-aundécimo/-a, décimo primeiro/-aduodécimo/-a, décimo segundo/-adécimo terceiro/-adécimo cuarto/-a

décimo quinto/-adécimo sexto/-adécimo sétimo/-adécimo oitavo/-adécimo noveno/-avixésimo/-atrixésimo/-acuadraxésimo/-a

quincuaxésimo/-asesaxésimo/-aseptuaxésimo/-aoctoxésimo/-anonaxésimo/-acentésimo/-amilésimo/-amillonésimo/-a

Conxugacións verbais

Nadar1.ª CONXUGACIÓN

Perder2.ª CONXUGACIÓN

Presente

nadonadasnadanadamosnadadesnadan

Pret. imperfecto (copretérito)

nadabanadabasnadabanadabamosnadabadesnadaban

Presente

perdoperdesperdeperdemosperdedesperden

Pret. imperfecto (copretérito)

perdíaperdíasperdíaperdiamosperdiadesperdían

Pret. perfecto (pretérito)

nadeinadachesnadounadamosnadastesnadaron

Pret. pluscuamperfecto (antepretérito)

nadaranadarasnadaranadaramosnadaradesnadaran

Pret. perfecto (pretérito)

perdínperdichesperdeuperdemosperdestesperderon

Pret. pluscuamperfecto (antepretérito)

perderaperderasperderaperderamosperderadesperderan

Futuro

nadareinadarásnadaránadaremosnadaredesnadarán

Condicional (pospretérito)

nadaríanadaríasnadaríanadariamosnadariadesnadarían

Futuro

perdereiperderásperderáperderemosperderedesperderán

Condicional (pospretérito)

perderíaperderíasperderíaperderiamosperderiadesperderían

Presente

nadenadesnadenademosnadedesnaden

Presente

perdaperdasperdaperdamosperdadesperdan

Infinitivo

nadar

Infinitivo

perder

Pret. imperfecto (pretérito)

nadasenadasesnadasenadásemosnadásedesnadasen

Pret. imperfecto (pretérito)

perdeseperdesesperdeseperdésemosperdésedesperdesen

Xerundio

nadando

Xerundio

perdendo

Participio

nadado

Participio

perdido

nada nadade

perde perdede

INDICATIVO INDICATIVO

SUBXUNTIVO SUBXUNTIVOIMPERATIVO

Partir 3.ª CONXUGACIÓN

Presente

partopartespartepartimospartidesparten

Pret. imperfecto (copretérito)

partíapartíaspartíapartiamospartiadespartían

Pret. perfecto (pretérito)

partínpartichespartiupartimospartistespartiron

Pret. pluscuamperfecto (antepretérito)

partirapartiraspartirapartiramospartiradespartiran

Futuro

partireipartiráspartirápartiremospartiredespartirán

Condicional (pospretérito)

partiríapartiríaspartiríapartiriamospartiriadespartirían

Infinitivo

partir

Xerundio

partindo

Participio

partido

INDICATIVO

Presente

partapartaspartapartamospartadespartan

Pret. imperfecto (pretérito)

partisepartisespartisepartísemospartísedespartisen

SUBXUNTIVO

parte partide

IMPERATIVO

IMPERATIVO