Conto escrito por Chuli e Rico

e ilustrado pol@s nen@s de 5º

do CEIP E. BARREIRO PIÑEIRO

de Vilariño - Cambados

Esta é a historia dun porquiño que tiña unha chea de problemas pola súa cor e

polo seu tamaño. Pipo, que así se chamaba o porco era o máis pequenode nove irmáns porcos nados nunha

abafante noite de verán.

Como naceu de último tamén foi o que máis tarde empezou a mamar e por isotocoulle mamar da rolla de atrás que é

a que menos leite dá.

Cada día Pipo tiña que pelexar cos irmáns para poder comer, pero nunca o

conseguía e ía quedando pequeno e sen forza, mentres os demais

medraban e engordaban.

Pipo enfermaba por falta de mantenza. Por se fora pouco era o

único porquiño completamente negro de tódolos irmáns; o resto eran encarnadiños con pencas

negras. Agás Pipo.

Realmente non parecía un porquiño, tan negro e cativo era. O resto dos animais da granxa tamén rifaban con el, e cando a nai

porca non os vía empurrábano e golpeábano.O pobre porquiño estaba farto, e

como se decataba de que se seguía alí íamorrer de fame e por riba levando tundas

tódolos días, acordou marchar polo mundo adiante por ver de atopar comida el só .

Non sabía moi ben onde ir e tiña bastante medo porque el nunca se

alonxara da granxa nin da compañía da súa familia. O máis lonxe que

saíra fora a unha lameira que estaba preto dunhas árbores moi altas áque os levaban a nai e o labrego.

Pipo, camiña que te camiñarás, despoisde non sabía canto tempo, chegou ata unha fraga onde había unha manchea

de árbores moi altas, ou polo menos isolle pareceron a el. O porquiño non

coñecía o nome daquelas árbores pero pensou que se parecían ás que estaban

cerca da lameira á que ía coa nai.

Pipo foi cara a fraga, pero ao pouco de chegardeuse conta de que non era o sitio que el pensaba, xa que por alí non había xurreira

ningunha. E cando xa estaba a piques de se marchar sentiu a alguén que estaba a chorar. O

porco empezou a axexar por todas partes pensando que sería algún animaliño que podía

estar perdido coma el.

Logo de dar unha chea de voltas e reviravoltas decatouse de que o ruídoviña dunha bola chea de espiñas que

estaba alí tirada no chan.

Pipo achegouse e osmouna, pero espiñouse no fociño. Entónfixouse ben nela e viu que dentro había uns olliños cheos de bágoas .

“ ¿ Ti quen es? ” - preguntou Pipo.“ Son unha castaña. ¡ Unha castaña feísima!. Buaá... ” .“ ¿ Por que feísima?. ¿ Hai castañas guapas e feas, entón? ” .

“ ¡ Non!- dixo a froita- “ as castañas somos todas feísimas...pero é que eu non quería ser unha castaña. ¡Euquería ser unha margarida! ” .“ ¿ Por que unha margarida? ” .“ Porque son moi fermosas. Eu víaas dende a miña árbore, cando empezou a abrir o meu ourizo... ” .

Entón a castaña contoulle a súa historia a Pipo: ela era unha castaña normal e corrente que vivía pendurada da súa árbore, coma tódalas demais,

dentro do ourizo. Cando o ourizo empezou a abrir e a castaña a empezou a ver o mundo por

un buratiño, o primeiro que viu foi un campo cheode margaridas.

A castaña aínda non sabía o que ela era, pero as flores parecéronlle tan fermosas que pensou que lleencantaría ser unha delas. Mais un día o ourizo caeuao chan, onde xa había un monte deles. Alí a castaña viu ás outras castañas e os seus ourizos e o feas que

eran. Ata que descubriu que ela tamén era unhacastaña e polo tanto era fea tamén, e non fermosa

coma unha margarida. E isto dáballe moitísimamágoa.

Pipo, pola súa banda contoulle ácastaña os seus problemas: ninguén o quería porque era débil e negro. ¡ Ai, se

el tivese un ourizo coma aquel da castaña!. ¡ Cuns pinchos así ninguén se

atrevería a meterse con el!.

Como á castaña non lle gustaba nada o seu ourizo, regaloullo ao porquiño; o

porquiño, contento, púxoo polo lombo. Como era moi pequeno acaíalle moi ben.

Pipo empezou a dar voltas para ver que tal andaba con aquilo posto e de súpeto

tocoulle a un coello que saíu a fume de carozo chiando e avisando aos demais

animais que tivesen coidado porque andaba solto pola fraga un “ porco espiño ” .

A Pipo sorprendeulle moito que alguénescapara del, cando sempre era el quentiña que ter medo dos demais. Así que probou a tocar todo o que atopaba por

diante: animais, árbores, flores... e todos berraban e dicíanlle que tivera

coidado que os mancaba.

O porquiño estaba tolo de contento coseu novo abrigo e púxose a comer

landras e castañas. De súpeto acordouseda súa amiga castaña e pensou que tiña

que buscar o xeito de axudala. E tivounha idea: o que máis lle gustaría no

mundo á castaña sería ser unhamargarida.

Así que Pipo foi ao campo no que estaban as flores, que xa empezaban a

estar murchas, e foi arrincando os pétalos que aínda tiñan boa cor; logo con moito

coidado levounos ata onde estaba a castaña, aínda a chorar, e foillos poñendo

arredor con moito tino e dozura.

Despois colleu á castaña e levouna ábeira do río para que se vise reflectidana auga. A castaña cando se viu non

daba creto, convertérase nunhamargarida!.

Logo os dous amigos volveron ata o pé da árbore onde se atoparan porque Pipo aínda tiña

moita fame e agora podía comer todo canto quería gracias aos seus pinchos. Pero o máissorprendente para os dous foi que un esquío

que andaba por alí apañando castañas aopasar ao lado da castaña-margarida nin a

tocou, pensando que era unha flor.

Deste xeito Pipo e Margarida estaban felices e contentos. E chegaron a un acordo: Pipo

quedaría co ourizo da castaña mentres non medrase coma un porco normal e xa non o

necesitase máis, e coidaría de Margarida ata que os pétalos murcharan de todo. Cando isto

acontecese, a castaña Margarida enterraríase no chan, coa axuda de Pipo, para chegar a ser un

fermoso castiñeiro .

E así foi. A castaña enterrouse e co tempo chegou a ser un fermoso e alto castiñeiro que

pronto deu castañas. E o porco Pipo, que quedou a vivir naquela fraga durante moitosanos, nunca comeu unha castaña daquela

árbore, e recolleu sementes de margaridas que plantou ao pé do castiñeiro e así cada

primavera nacían e arrodeaban coas súasfermosas flores o tronco da árbore.

Alex A., David, Nerea, Mariña A., Cristian, Adrián, Iria, Lorena, Mariña Ch., Sara, Enrique, Ana, Rebeca, Alex I.,Alicia Javi, Carlos, Lorena, Martín, Sergio, Yago e Kaan.