PRONOMBRE POSESIVO

2
Pronombre posesivo. José Tomás Saracho Villalobos. I.E.S. Llerena. 1 PRONOMBRE POSESIVO Un poseedor 1ª persona Un poseedor 2ª persona Nom. meus Voc. mi Ac. meum Gen. mei Dat. meo Abl. meo Nom. mei Voc. mei Ac. meos Gen. meorum Dat. meis Abl. meis mea mea meam meae meae mea meae meae meas mearum meis meis meum meum meum mei meo meo mea mea mea meorum meis meis tuus tuus tuum tui tuo tuo tui tui tuos tuorum tuis tuis tua tua tuam tuae tuae tua tuae tuae tuas tuarum tuis tuis tuum tuum tuum tui tuo tuo tua tua tua tuos tuis tuis Varios poseedores Varios poseedores Nom. noster Voc. noster Ac. nostrum Gen. nostri Dat. nostro Abl. nostro Nom. nostri Voc. nostri Ac. nostros Gen. nostrorum Dat. nostris Abl. nostris nostra nostra nostram nostrae nostrae nostra nostrae nostrae nostras nostrarum nostris nostris nostrum nostrum nostrum nostri nostro nostro nostra nostra nostra nostrorum nostris nostris vester vester vestrum vestri vestro vestro vestri vestri vestros vestrorum vestris vestris vestra vestra vestram vestrae vestrae vestra vestrae vestrae vestras vestrarum vestris vestris vestrum vestrum vestrum vestri vestro vestro vestra vestra vestra vestrorum vestris vestris 3ª persona (reflexivo) suus sua suum Los posesivos se han formado sobre los personales me, te, se, nos, vos, aunque en te, se, vos ha evolucionado fonéticamente la vocal. La forma voster aún se conserva en autores arcaicos y arcaizantes. Empleo y funciones. El latín economiza el empleo de los posesivos. No suele utilizarlos cuando el contexto revela suficientemente la identidad del poseedor: Amo patrem "Amo a mi padre". Ruri vitam agit "Pasa su vida en el campo". Por esto, cuando aparecen, suelen tener valor enfático, de insistencia: Meis oculis vidi "Lo vi con mis propios ojos".

Transcript of PRONOMBRE POSESIVO

Page 1: PRONOMBRE POSESIVO

Pronombre posesivo. José Tomás Saracho Villalobos. I.E.S. Llerena.

1

PRONOMBRE POSESIVO

Un poseedor 1ª persona Un poseedor 2ª persona

Nom. meus Voc. mi Ac. meum Gen. mei Dat. meo Abl. meo Nom. mei Voc. mei Ac. meos Gen. meorum Dat. meis Abl. meis

mea mea meam meae meae mea meae meae meas mearum meis meis

meum meum meum mei meo meo mea mea mea meorum meis meis

tuus tuus tuum tui tuo tuo tui tui tuos tuorum tuis tuis

tua tua tuam tuae tuae tua tuae tuae tuas tuarum tuis tuis

tuum tuum tuum tui tuo tuo tua tua tua tuos tuis tuis

Varios poseedores Varios poseedores

Nom. noster Voc. noster Ac. nostrum Gen. nostri Dat. nostro Abl. nostro Nom. nostri Voc. nostri Ac. nostros Gen. nostrorum Dat. nostris Abl. nostris

nostra nostra nostram nostrae nostrae nostra nostrae nostrae nostras nostrarum nostris nostris

nostrum nostrum nostrum nostri nostro nostro nostra nostra nostra nostrorum nostris nostris

vester vester vestrum vestri vestro vestro vestri vestri vestros vestrorum vestris vestris

vestra vestra vestram vestrae vestrae vestra vestrae vestrae vestras vestrarum vestris vestris

vestrum vestrum vestrum vestri vestro vestro vestra vestra vestra vestrorum vestris vestris

3ª persona (reflexivo)

suus sua suum

Los posesivos se han formado sobre los personales me, te, se, nos, vos, aunque en te, se, vos ha evolucionado fonéticamente la vocal. La forma voster aún se conserva en autores arcaicos y arcaizantes.

Empleo y funciones. El latín economiza el empleo de los posesivos. No suele utilizarlos cuando el

contexto revela suficientemente la identidad del poseedor: Amo patrem "Amo a mi padre". Ruri vitam agit "Pasa su vida en el campo".

Por esto, cuando aparecen, suelen tener valor enfático, de insistencia: Meis oculis vidi "Lo vi con mis propios ojos".

Page 2: PRONOMBRE POSESIVO

Pronombre posesivo. José Tomás Saracho Villalobos. I.E.S. Llerena.

2

A veces tiene valor afectivo: Mea Terentia "Mi querida Terencia".

Suus es el posesivo reflexivo y, como el correspondiente pronombre reflexivo, se emplea con valor anafórico cuando el poseedor es el sujeto de la oración:

Pater filium suum amat "El padre ama a su hijo". Hispani pro patria sua pugnant "Los hispanos luchan por su patria". Hispani honorant exercitum suum "Los hispanos honran a su ejército".

Si el poseedor no es el sujeto de la oración, en este caso se emplea el genitivo de is, ea, id:

Pater liberos suos amat, sed eorum vitia reprehendit "El padre quiere a sus hijos (del padre), pero (el padre) reprende sus vicios (de los hijos)".