X.MANUEL BESTEIRO ALONSO

RESPOSTA DOS MATERIAIS ANTE OS ESFORZOS

Deformación:

Cambio de posición, forma ou volume que experimenta unha rocha sometida a esforzos

Tipos de deformacións:

Elástica: O material recupera a forma orixinal ao cesar o esforzo

Plástica: O material non recupera a forma orixinal ao cesar o esforzo

Por rotura: O material fractúrase ao superar o límite de rotura

TIPOS DE ESFORZOS TECTÓNICOS

De compresión De tensión De cizalla

TIPOS DE DEFORMACIONES

Elástica RoturaPlástica

RESPOSTA DOS MATERIAIS ANTE OS ESFORZOS

CAMBIOS NO COMPORTAMENTO DAS ROCHAS

O comportamento plástico ou ríxido dunha rocha depende de:

Temperatura

Presión

Presencia de auga

A altas temperaturas e en presenza de auga tódalas rochas poden ter comportamento plástico

Os esforzos aos que se ven sometidas as rochas fan que os estratos abandonen a disposición horizontal inicial e cambien de orientación

α

β

N

E

S

O

α=N37ºE

β=48ºE

Vertical

Buzamento

Dirección ou

rumbo

DIRECCIÓN E BUZAMENTO

DOBRAS

Son ondulacións orixinadas nas rochas con comportamento plástico ao seren sometidas a esforzos de comprensión.

Zona máis interna dunha dobra

Charneira

Plano axial

Eixe da dobraFlancos

Núcleo

Laterais da dobra situados a ambos

lados da charneira.

Zona da dobra que ten a máxima

curvatura.

Superficie que divide a dobra en dúas metades

simétricas.

Intersección do plano axial coa charneira.

ELEMENTOS DUNHA DOBRA

SEGÚN A IDADE DOS MATERIAIS

SEGÚNDO A POSICIÓN DO PLANO AXIAL

Anticlinal

InvertidaDeitadadaInclinadaRecta

Sinclinal

TIPOS DE DOBRAS

SEGUNDO A SÚA SIMETRÍA

Asimétrica

Simétrica

Acordeón

ASOCIACIÓN DE DOBRAS

As dobras non adoitan aparecer illadas, senón formando un acordeón

ANTICLINATORIO: Conxunto de estratos dobrados que adopta a forma dun anticlinal

SINCLINATORIO: Conxunto de estratos dobrados que adopta a forma dun sinclinal

IDENTIFICAR E DESCRIBIR DOBRAS

A erosión sole eliminar a charneira e deixa unha serie de estratos máis ou menos inclinados que impiden diferenciar con claridade a dobra

E necesario estudar a repetición simétrica de estratos e a súa antiguidade para identificar un anticlinal ou un sinclinal

PRINCIPIO DE SUPERPOSICIÓN DOS ESTRATOS

GRANOSELECCIÓN

GRETAS DE DESECAMENTO

PRESENZA DE FÓSILES

Máis moderno

Máis antigo

CRITERIOS PARA DETERMINAR A IDADE DOS ESTRATOS

Son fracturas nas rochas nas que non se despraza un bloque con repecto ao outro

DESCOMPRESIÓNFENDAS DE

DESECAMENTO

COMPRESIÓN

DEFORMACIÓNS POR ROTURA: DIACLASAS

Medida do desprazamento entre ambos labios, medido

en metros.

Superficie sobre a que se produce o desprazamento dos bloques

fracturados.

Bloque que queda levantado con respecto ao

outro bloque.

Plano de falla

Salto de falla

Labio levantado

Labio afundido

DEFORMACIÓNS POR ROTURA: FALLA

Son fracturas nas que se despraza un bloque con repecto ao outro

NORMAL OU DIRECTA INVERSA

DE ESGAZADURAE aquela na que o plano de falla buza

cara ao labio afundido.

E aquela na que o plano de falla buza cara ao labio

levantado.

Se o buzamento é pequeño o labio levantado pode

desprazarse sobre o afundido decenas de Km, formando os

mantos de corremento

E aquela na que o desprazamento relativo

dos bloques se produciu en horizontal.

TIPOS DE FALLAS

Bloque afundido limitado a ambos lados por fallas paralelas

GRABEN OU FOSA TECTÓNICABloque levantado limitado a ambos lados

por fallas paralelas

HORST OU PIAR TECTÓNICO

ASOCIACIÓN DE FALLAS

Nas zonas de subducción, a litosfera oceánica introdúcese baixo a litosfera continental.

A maioría dos sedimentos non subducen e amoreados, pregados e fracturados formando o

prisma de acreción.

Prodúcese a fusión parcial das rochas favorecida pola presenza de auga e a calor de fricción. Os magmas orixinados ascenden. As altas presións e temperaturas orixinan o

metamorfismo dalgunhas rochas.

Elevación do oróxeno como consecuencia da acumulación de sedimentos, da actividade

magmática e dos reaxustes isostáticos. Algúns magmas alcanzan a superficie

producindo actividade volcánica.

FORMACIÓN DE CORDILLEIRAS: CORDILLEIRA DE BORDO CONTINENTAL(ORÓXENOS ANDINOS)

Unha placa litosférica cun tramo oceánico e outro continental, subduce baixo una placa litosférica continental.

Peche da cunca oceánica O continente alcanza a zona de

subducción. A cunca oceánica péchase.

Choque continental Prodúcese a colisión de ambos

continentes e os materiais situados entre eles, préganse, fractúranse e elévanse.

FORMACIÓN DE CORDILLEIRAS: CORDILLEIRA INTERIOR (ORÓXENOS ALPINOS)

COMO FUNCIONA A TERRA

A superficie da Terra está sometida a cambios permanentes consecuencia de:

Procesos xeolóxicos internos: Orixinados pola enerxía térmica do interior e a gravidade

Procesos xeolóxicos externos : Orixinados pola enerxía solar e a gravidade

A erosión alcanza 1 m cada 1000 anos nas montañas máis

altas. A media é de 5 Cm cada 1000 anos

A elevación oroxénica pode alcanzar 8 m cada

1000 anos

As 3/4 partes da altura perdida por

erosión recupérase por reaxustes

isostáticos

INFLUENCIAS MUTUAS ENTRE PROCESOS INTERNOS E EXTERNOS

Influencia dos procesos internos nos externos:

•A elevación dunha cordilleira activa a erosión , esta é mais intensa nas zonas altas

•O desprazamento dun continente modifica o seu clima e por elo os axente externos

•Unha actividade volcánica intensa provoca cambios climáticos

Influencia dos procesos externos nos internos:

•A retirada de materiais dunha zona e o depósito noutras provoca desaxustes isostáticos compensados con movementos de elevación e descenso respectivamente

•Os procesos externos achegan os sedimentos que serán dobrados e fracturados durante a formación das cordilleiras

•A auga presente nos sedimentos favorece a fusión das rochas e polo tanto a actividade volcánica