Download - Poesía lírica medieval

Transcript
Page 1: Poesía lírica medieval

POESÍA LÍRICA MEDIEVAL

- Jarchas

Tanto amare, tanto amare,

habib, tanto amare,

enfermaron olios nidios,

e dolen tan male

¡Tanto amar, tanto amar,

amigo, tanto amar!

¡enfermaron mis ojos brillantes

y me duelen mucho!

Vaise mio corachón de mib.

¡Ya, Rab!, ¿si se me tornarad?

¡Tan mal me doled li-l-habib!

Enfermo yed, ¿cuánd sanarad?

Se va mi corazón de mí.

¡Ay Señor!, ¿acaso volverá a mí?

¡Cuánto me duele por el amado!

Enfermo está, ¿cuándo sanará?

- Lírica galaico-portuguesa Cantigas de amigo

Ondas do mar de Vigo

Ondas do mar de Vigo,

se vistes meu amigo?

E ai Deus!, se verra cedo?

Ondas do mar levado,

se vistes meu amado?

E ai Deus!, se verra cedo?

Se vistes meu amigo,

o por que eu sospiro?

E ai Deus!, se verra cedo?

Se vistes meu amado,

por que ei gran coidado?

E ai Deus!, se verra cedo?

Olas del mar de Vigo

Olas del mar de Vigo,

¿Visteis a mi amigo?

¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?

Olas del mar agitado,

¿Visteis a mi amado?

¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?

¿Visteis a mi amigo,

aquél por quien yo suspiro?

¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?

¿Visteis a mi amado,

por quién tengo gran cuidado?

¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?

Cantigas de amor

Mia irmana fremosa

Mia irmana fremosa, treides comigo

a la ygreia de Vigo, u e o mar salido.

E miraremos las ondas.

Mia irmana fremosa, treides de grado

a la ygreia de Vigo, u e o mar levado.

E miraremos las ondas.

Hermosa hermana mía

Hermosa hermana mía, vente conmigo

a la iglesia de Vigo, donde está el mar agitado.

Y miraremos las olas.

Hermosa hermana mía, vente de buen grado

a la iglesia de Vigo, donde está el mar

enfurecido.

Y miraremos las olas.

Page 2: Poesía lírica medieval

A la ygreia de Vigo, u e o mar salido,

e verra i mia madre e o meu amigo.

E miraremos las ondas

A la ygreia de Vigo, u e o mar levado,

e verra i mia madre o meu amado

E miraremos las ondas.

A la iglesia de Vigo, donde está el mar agitado,

allí vendrá, madre, mi amigo

Y miraremos las olas.

A la iglesia de Vigo, donde está el mar

enfurecido,

allí vendrá, madre, mi amado

Y miraremos las olas.

Cantigas de escarnio

Mort’é Don Martín Marcos, ai Deus, se é

verdade?

Sei ca se el é morto, morta é torpidade,

morta é bavequía

e morta neiciidade,

morta é covardía

e morta é maldade.

Se Don Martinh’é morto, sen prez e sen

bondade,

oimais, maos costumes, outro senhor

catade;

mais non o acharedes

de Roma ata cidade;

se tal senhor queredes,

alhu-lo demandade.

¡Ha muerto Don Martín Marcos!

¡Ay, Dios, si será verdad!

Sé que si él ha muerto, habrá muerto la

torpeza,

habrá muerto la estupidez

y estará muerta la necedad,

habrá muerto la cobardía

y estará muerta la maldad.

Si Don Martín ha muerto, sin mérito y sin

bondad,

desde hoy, malas costumbres, buscad otro

señor;

pero no lo encontraréis

desde Roma hasta esta ciudad.

Si queréis un señor así,

buscadlo en otra parte.

- Lírica popular y oral en lengua castellana