Post on 24-May-2015
23 de xuño de 201312º Tempo ordinario (C )
Lucas 9, 18-24Red evangelizadora BUENAS NOTICIASContribúe a espertar a fe en Xesús, Mesías de Deus. Pásao.
José Antonio Pagola
Música:Thunderstorm005;present: B. Areskurrinaga HC;euskaras:D.Amundarain
A escena é coñecida. A escena é coñecida. Sucedeu nas proximidades de Cesarea de Filipo.Sucedeu nas proximidades de Cesarea de Filipo.
Os discípulos levan xa un tempo acompañando a Xesús. Os discípulos levan xa un tempo acompañando a Xesús. Por que o seguen? Por que o seguen?
Xesús quere saber que idea se fan del: Xesús quere saber que idea se fan del:
““Vós, quen dicides que son eu?”Vós, quen dicides que son eu?”
Esta é tamén a preguntaEsta é tamén a pregunta que nos temos que facer os cristiáns de hoxe. que nos temos que facer os cristiáns de hoxe.
Quen é Xesús para nós?Quen é Xesús para nós? Que idea nos facemos do? Que idea nos facemos do?
Seguímolo?Seguímolo?
Quen é para nós eseQuen é para nós ese Profeta de Galilea, que non deixou tras Profeta de Galilea, que non deixou tras
de si escritos senón testemuñas? de si escritos senón testemuñas?
Non abonda que o chamemos “Mesías de Deus”. Non abonda que o chamemos “Mesías de Deus”. Temos que seguir dando pasos polo camiño Temos que seguir dando pasos polo camiño
aberto por el, acender tamén hoxe o lume que aberto por el, acender tamén hoxe o lume que quería prender no mundo. quería prender no mundo.
Como podemos Como podemos falar tanto delfalar tanto del sen sentir a sen sentir a súa sede de súa sede de
xustiza, o seu xustiza, o seu desexo de desexo de
solidariedade,solidariedade, a súa vontade a súa vontade
de paz?de paz?
Temos aprendido de Xesús a chamar a Deus “Pai”, confiando no seu amor incondicional e a
súa misericordia infinita? Non abonda recitar o “Noso Pai”
Temos que sepultar para sempreTemos que sepultar para sempre fantasmas e medos sagrados que se espertan ás fantasmas e medos sagrados que se espertan ás
veces en nós veces en nós afastándonos del. afastándonos del.
E temos que liberarnos de tantos ídolos e deuses E temos que liberarnos de tantos ídolos e deuses falsos que nos fan vivirfalsos que nos fan vivir
como escravos.como escravos.
Adoramos en Xesús o Misterio do Deus vivo, Adoramos en Xesús o Misterio do Deus vivo, encarnado no medio de nós?encarnado no medio de nós?
Non abonda confesar a súa condición divina Non abonda confesar a súa condición divina con fórmulas abstractas, afastadas da vida e con fórmulas abstractas, afastadas da vida e incapaces de tocar o corazón dos homes e incapaces de tocar o corazón dos homes e
mulleres de hoxe.mulleres de hoxe.
Temos que descubrir nos Temos que descubrir nos seus xestos e palabrasseus xestos e palabras
o Deus Amigo da vida e o Deus Amigo da vida e do ser humano.do ser humano.
Non é a mellor noticia que Non é a mellor noticia que podemos comunicar hoxe podemos comunicar hoxe
a quen a quen buscan camiños buscan camiños para encontrarsepara encontrarse
con El?con El?
Cremos no amor predicado por Xesús? Nonabonda repetir unha e outra vez o seu mandato.
Temos que manter sempre viva a súa inquietude por camiñar cara a un mundo máis fraterno, promovendo un amor solidario e creativo cara aos máis necesitados..
Que sucedería se un día a enerxía do amor
Que sucedería se un día a enerxía do amor
movese o corazón das relixións e as iniciativas
movese o corazón das relixións e as iniciativas
dos pobos?dos pobos?
Temos escoitado o mandato de Xesús
de saír ao mundo a curar?
Non abonda predicar os seus milagres. También hoxe temos que curar a vida
como o facía El,
sandando feridas, acollendo os pecadores,
tocando os excluídos.
Onde están os seus xestos e palabras de alento aos derrotados?
aliviando o sufrimento,devolvendo a dignidade aos
perdidos,
Se Xesús tiña palabras de lume para Se Xesús tiña palabras de lume para condenar a inxustiza dos poderosos condenar a inxustiza dos poderosos
do seu tempo e a mentira da relixión do seu tempo e a mentira da relixión do Templo, do Templo,
por que non nos sublevamos os seus seguidores por que non nos sublevamos os seus seguidores ante a destrución diaria de tantos miles de seres ante a destrución diaria de tantos miles de seres
humanos abatidos pola fame,humanos abatidos pola fame, a desnutrición e o noso esquecemento?a desnutrición e o noso esquecemento?
QUEN É PARA NÓS?
A escena é coñecida. Sucedeu nas proximidades de Cesarea de Filipo. Os discípulos levan xa un tempo acompañando a Xesús. Por que o seguen? Xesús quere saber que idea se fan del: “Vós, quien dicides que son eu?” Esta é tamén a pregunta que nos temos que facer os cristiáns de hoxe. Quen é Xesús para nós? Que idea nos facemos del? Seguímolo?
Quién é para nós ese Profeta de Galilea, que non deixou tras de si escritos senón testemuñas? Non abonda que o chamemos “Mesías de Deus”. Temos que seguir dando pasos polo camiño aberto por El, acender tamén hoxe o lume que quería prender no mundo. Como podemos falar tanto del sen sentir a súa sede de xustiza, o seu desexo de solidariedade, a súa vontade de paz?
Temos aprendido de Xesús a chamar a Deus “Pai”, confiando no seu amor incondicional e na súa misericordia infinita? Non abonda recitar o “Noso Pai”. Temos que sepultar para sempre fantasmas e medos sagrados que se espertan ás veces en nós afastándonos del. E temos que liberarnos de tantos ídolos e deuses falsos que nos fan vivir como escravos.
Adoramos en Xesús o Misterio do Deus vivo, encarnado no medio de nós? Non abonda confesar a súa condición divina con fórmulas abstractas, afastadas da vida e incapaces de tocar o corazón dos homes e mulleres de hoxe. Temos que descubrir nos seus xestos e palabras o Deus Amigo da vida e do ser humano. Non é a mellor noticia que podemos comunicar hoxe a quen buscan camiños para encontrarse con El?
Cremos no amor predicado por Xesús? Non abonda repetir unha e outra vez o seu mandato. Temos que manter sempre viva a súa inquietude por camiñar cara a un mundo máis fraterno, promovendo un amor solidario e creativo cara aos máis necesitados. Que sucedería se un día a enerxía do amor movese o corazón das relixións e as iniciativas dos pobos?
Temos escoitado o mandato de Xesús de saír ao mundo a curar? Non abonda predicar os seus milagres. Tamén hoxe temos que curar a vida como o facía El, aliviando o sufrimento, devolvendo a dignidade aos perdidos, sandando feridas, acollendo os pecadores, tocando os excluídos. Onde están os seus xestos e palabras de alento aos derrotados?
Se Xesús tiña palabras de lume para condenar a inxustiza dos poderosos do seu tempo e a mentira da relixión do Templo, por que non nos sublevamos os seus seguidores ante a destrución diaria de tantos miles de seres humanos abatidos pola fame, a desnutrición e o noso esquecemento?
José Antonio Pagola