Os usos do espazo rural ( páx 22 )

O mapa actual de usos do solo permite diferenciar unha serie de

grandes conxuntos

1. Todas as

rexións do

norte peninsular, as

cadesas montañosas e

u oeste da

Meseta están

dominadas por

usos forestais,

prados e

pastos, cunha

escasa proporción de

terras labradas

As condicións climáticas, a pouca calidade de boa parte dos solos, e as pendentes explican esta situación, que estaría reforzada pola

estrutura da propiedade ( grandes latifundios nas devesas occidenatis e pequenas explotacións gandeiras nas rexións do

Cantábrico unidas á existencia de montes públicos e comunais )

2. En cambio, as grandes chairas interiores ( Douro, Texo, Gadiana, Ebro e Guadalquvir), xunto as litorais de menos extensión están ocupadas por terras de cultivo con escasa presenza de pastos e bosques

A agricultura perdeu peso en relación á producción forestal e

gandeira

Desde un punto de vista xeral, as transformacións máis notorias que

experimentaron os usos agrarios foron as seguintes:

Os productos agrícolas ( 25-28 ) As terras labradas representan o

35 % da superficie total

Entre os diferentes tipos de cultivo destacamos

Son os cultivos asociados ao secano. Ocupan o 37 % da terra cultivada. Os máis comúns son o trigo, a cebada, a avea e o centeo. Os destinados á alimentación humana ( arroz, trigo ) están perdendo terreno fronte aos usados como forraxe do gando ou para a fabricación de pensos compostos ( cebada, avea, centeo, millo )

É unha árbore propia do clima mediterráneo. Tralos cereais é o cultivo que máis extensión ocupa en España. A súa producción destínase na súa maior parte á producción de aceite e unha pequena parte á fabricación de conservas

A súa área productora concéntrase no sur peninsular, nas campiñas andaluzas e estremeñas, especialmente nas provincias de Jaén e Córdoba

É un cultivo arbustivo de secaño que produce uvas destinadas para o consumo en fresco, aínda que se emprega principalmente para a elaboración do viño

adáptase moi ben ás características do clima mediterráneo; aínda que tamén podemos atopar zonas vinícolas nas zonas de

transición do clima atlántico.

Case a metade da producción se concentra en Castilla- La Mancha, seguida das comarcas de Requena- Utiel (Valencia ), Tierra de Barros ( Badajoz ), Jumilla ( Valencia ), a Rioja, o Penedés….

As froiteiras e as hortalizas

Constitúe un dos cultivos máis importante da agricultura española no que a renta xenerada se refire, constituíndo un puntal vital da balanza comercial. Entre eles podemos destacar

- Os cítricos: son a froita máis cultivada. ( laranxa, limón, mandarina). Comunidade Valenciana

- Froita de horta: amorosos, melón, sandías, melocotóns, cereixas… Andalucía, Cataluña, Comunidade Valenciana, Murcia, A Rioxa, Extremadura. Mazás en Asturias e País Vasco. Plátanos nas Illas Canarias

- Froitos secos: destaca a améndoa. Propia do secano

As hortalizas destacan polos seus altos niveis de produtividade, favorecidos pola ampliación do regadío, polos avances técnicos e polo aumento do seu consumo nos últimos anos

O seu cultivo localízase tantos nas zonas tradicionais minifundistas como en áreas altamente tecnificadas ( Andalucía, Valencia e Murcia )

Cultivos industriais

Requiren unha transformación industrial previa ao seu consumo: xirasol, remolacha, algodón, tabaco…

A súa área de produción principal é a metade meridional da península ( Castela- Amancha, Estremadura e Andalucía ) agás a remolacha ( val do Douro )

As estruturas comerciais dos produtos agrícolas ( páx 27 )

Un dos máis graves problemas do sector agrícola español é a inexistencia de boas canles de comercialización: exportamos produtos pouco industrializados de pouco valor engadido

Os produtos agrarios representan o 17 % das noas exportacións e case o 14 % das importacións

totais

Na actualidade , o noso comercio diríxese fundamentalmente cara aos países da U.E.

Aínda o sector experimentou nos últimos anos un importante proceso de modernización, seguen a convivir as grandes empresas multinacionais con empresas familiares de carácter cuasi familiar

A penetración

do capital

estranxeiro agrava a situación ao

establecer un nivel de competencia

ao que non poden chegar a maior

parte das pequenas e medianas

empresas familiares